Κάθομαι στο πρακτορείο , και προσπαθώ να σκοτώσω λίγο την ώρα μου, γιατί αν συνεχίσω θα σκοτώσω κανέναν άνθρωπο. Τελικά είναι πολύ δύσκολο, όταν δεν έχεις δουλειά να κάθεσαι. Οι ώρες μου φαίνονται βουνό... Θα μου πείτε μιας και έχεις ιντερνετ μπες και χάζεψε... Μπα, δεν έχω όρεξη..
Όταν με πιάνει η βαρεμάρα τότε δε μπορεί να με συγκινήσει τπτ, και κανένας. Και η βλακεία είναι πως όταν βαριέμαι πέφτω και ψυχολογικά, και αυτό είναι το χειρότερο για εμένα, μιας και γίνομαι αρκετά σκληρός με τους άλλους όταν πέφτω. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι σαν ένα σύστημα με ντόμινο πλακίδια, που μόλις πέσει το πρώτο τότε δύσκολα θα μπορέσεις να αποτρέψεις την καταστροφή... Πουνα μην είχα και τη δουλειά βέβαια και να καθόμουν στο σπίτι. Θα είχα κόψει φλέβα...
Τα Χριστούγεννα που έγινε αυτό , για να μπορέσω να ξεσκάσω και να αλλάξω διάθεση πήγαινα στο διπλανό χωριό και γύριζα, κάνοντας με τα πόδια μια απόσταση 6 χμ. Και τώρα το κάνω αυτό. Δε ξέρω, αλλά όταν είμαι έξω και περπατάω και γύρω μου υπάρχουν μόνο χωράφια ηρεμώ και μπορώ και σκέφτομαι πιο καθαρά.
Κάποτε η Μάτα μου έλεγε για διαλογισμό..Τελικά βρηκα πως μπορώ να βρω τη δική μου ισορροπία και να καθαρίζω από ότιδήποτε με βαραίνει. Το μοναδικό που χρειάζεται είναι να είμαι , μόνος μου κάπου έξω και γύρω μου να υπάρχουν μόνο χωράφια και ησυχία...Ο καθένας με τον τρόπο του..
Ευτυχώς αύριο πρωτομαγιά, που δε θα δουλεύω , θα μπορέσω να βγω πάλι και να πάω τον περίπατό μου..
Αν είχα μια καλή φωτογραφική μηχανή θα σας έδειχνα την διαδρομή για να δείτε πόσο ωραία είναι. Συνήθως όλοι λένε πως το νησί είναι ξερό, αλλά τώρα είναι η μοναδική εποχή που απ' άκρη σ'άκρη είναι καταπράσινο και γεμάτο μυρωδιές που σε ταξιδέυουν..
Υ.Γ. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι ένα λογοπαίγνιο του υπέροχου βιβλίου της Αλκης Ζεη " Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου"
No comments:
Post a Comment