Wednesday, November 28, 2012

O μεγάλος περίπατος του Κώστα vol. 3

Μετά από ένα μηξνα αποχης από τα κοιινά αποφάσισα να βγω από το σπιτι και να συναναστρφω με κόσμο, μου ζχε λειωει ολο αυτό οφείλω να ομολογίσω μιας και λόγω του φόρτου που έχω από την δουλεια και από τις καθημερινές μου υποχρεώσεις στο χωριό.. Και μιας και ο κ.Πανανής ζήτησε να δει καποια πραγματα από την ζωή στο νησί, ας ξεκινήσουμε από την ζωή στα κεντρικά και σιγά σιγά θα προχωρίσουμε και προς τα χωρια :D ιδού μερικές φωτογραφίες από την Μύρινα










Monday, November 26, 2012

Ο μεγάλος περίπατος του Kώστα vol. 2

Τωρα τελευταία που είμαι στο νησί , ασχετα καιρού συνεχίζω τις εξορμισεις μου και προσφατα με την αποκτηση κινητου με καμερα αποφάσισα να κρατάω ότι αξίζει. Ακολουθούν μερικά δείγματα :P








Friday, November 23, 2012

Μονόγραμμα

Ας ζεστάνουμε λίγο τις καρδιές μας :

Tuesday, November 20, 2012

Προσωπικές Σπατάλες

Επιτέλους εχθές ένα όνειρο πολλών χρόνων έγινε πραγματικότητα. Μετά από πολύ κόπο κατάφερα να αποκτήσω το πρώτο μηχανικό μου πληκτρολόγιο, ένα CM (Cooler Master) STORM QUICK FIRE PRAPID   με RED switches.. Είναι πραγματικά τέλεια η αίσθηση του να γράφεις σε μηχανικό πληκτρολόγιο και δεν συγκρίνεται μετίποτα άλλο, είμαι πραγματικά εντυπωσιασμένος. Έκανα λοιποόν ένα Unboxing video γμιας και δεν υπήρχε κάτι αντιστοιχο μέχρι τώρα.. Ρίξτε μια ματιά:

Monday, November 19, 2012

Όλα επαναλλαμβάνονται

Αλήθεια, αναρωτώμαι, γιατί όλοι μας μένουμε σιωπηλοί παρατηρητές σε όλα όσα γίνονται και μας αλλάζουν τη ζωή. Καθόμαστε απλοί παρατηρητές σε όλες τις αδικίες που γίνονται σε βάρος μας αλλά και σε βάρος των άλλων. Προχθές στην Ναβαρίνου ένα αμάξι χτύπησε ένα παππού και τον έριξε κάτω. Κανένας όμως δεν έτρεξε να τον σηκώσει και να δεί αν είναι καλά, ένας πήγε μόνο αλλά δε μπορούσε να τον σηκώσει και φώναζε για να τον βοηθήσουν , όμως όλοι 'έβλεπαν και δεν έκαναν τίποτα , ακόμη και ο κολλητός μου μου είπε άστο και πάμε, αλλά δεν άντεξα να μείνω απλός παρατηρητής στην ανάγκη του άλλου και έτρεξα να βοηθήσω. Δεν θα ήθελα αν κάποτε βρεθώ στην ίδια θέση να μη μου απλώσει κανείς το χέρι, να μείνω για πάντα στο χώμα αβοήθητος ενώ γύρω μου υπάρχει τόσος κόσμος ο οποίος ξέρω ότι μέσα του θέλει να με βοηθήσει αλλά δε μπορεί γιατί έμαθε απλά να παρατηρεί. Όλα ξεκινούν από μια απλή κίνηση , ένα άπλωμα του χεριού στον συνάνθρωπο. Κι αν στο κάτω κάτω δεν νοιάζεστε για τον άλλον κάντε το για τον εαυτό σας, γιατί κάποτε και εσείς θα βρεθείτε στην ίδια θέση.

και κάτι που έγραψα επηρεασμένος από παρόμοιες καταστάσεις:
παλεύω να σταθώ στην άβυσσο αλλά κανείς δε μου απλώνει το χέρι να κρατηθώ. Μόνος μου παλεύω , μόνος μου προσπαθώ να αναπνεύσω αλλά όλοι μου χώνουν πιο βαθιά το κεφάλι μέσα στο νερό. Δενέχω στήριγμα, ένα χέρι να πιάσω να σηκωθώ από κάτω που έχω πέσει. Στο μυαλό μου κυριαρχεί ένα χάος και σε αυτό προσπαθώ να βάλω μια σειρά. Κάθε μέρα και στιγμή προκύπτει και από κάτικαινούριο. Κάποτε ήμουν αισιόδοξος και προσπαθούσα να κάνω τους πάντες να χαμογελούν. Πλέονδεν έχω τη δύναμη να κάνω τον εαυτό μου να χαμογελάσει, η θλίψη με κυριεύει και η αγωνίακατακλύζει την καρδιά μου. Δεν ξέρω αλλά νιώθω πως σέ όλα είμαι μόνος μου. Δεν αντέχω άλλο, έχω χάσει τη χαρά και την αισιοδοξία μου. Μου τα πήραν μακριά, αισθάνομαι ότι δεν μπορώ ναδραπετευσω από τα δεσμά που με κρατάνε.

Βλέπω ανθρώπους να περνάνε βιαστικοί
από μπροστά μου. Ούτε ένα βλέμα , ούτε ένα χαμόγελο,
μια κίνηση του χεριού. Άγνωστος σε μια πόλη αγνώστων.
Φιγούρες άγνωστες τραχιές και φίνες.
Άνδρες γυναίκες και παιδιά, όλοι άγνωστοι ,μα όλοι
είμαστε το ίδιο. Δεν ξέρω, μα νοιώθω ότι μας συνδέει όλους κάτι βαθύ, κάτι το οποίο δε μπορώ ναεξηγήσω. Ένα νόημα στη ζωή μας θα υπάρχει , δε μπορεί!
Δεν ήρθα, δεν ήρθες , δεν ήρθαμε για να είμαστε άγνωστοι. Η ζωή μας κυλά, νιώσε τον αέρα , πιάσε το χέρι μου και πάμε. Πάμε αλλού όπου δε θα είμαστε άγνωστοι μεταξύ μας. Δες το νερό που κυλά, τον αέρα που φυσά και ανέπνευσε.
Επιτέλους είμαστε ελεύθεροι.
Κωνσταντίνος Χ. Σάλιακας

Το Αμερικανικό όνειρο (ίσως και το Ελληνικό)

Από καιρό σε καιρό πέφτω πάνω σε βιντεάκια τα οποία είναι πραγματικός χρυσός και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, όσο δηλαδή διαρκούν οι πληροφορίες που σου μεταδίδουν έιναι πραγματικά μεστές και δεν θα έφταναν σελίδες σελίδων βαρετών κειμένων για να τις που. Έτσι έπεσα πάνω στο παρακάτω βίντεο το οποίο με άφησε όχι μόνο ικανοποιημένο, αλλά θεώρησα ότι πρέπει να το διαδώσω.
 Δείτε λοιπόν ένα βίντεο που φτιάχτικε για το Αμερικάνικο κοινό, αλλά πλέον έιναι πιο επίκαιρο από ποτέ!

Friday, November 16, 2012

Η Αραπόμαντρα

  Τον τελευταίο καιρό έχω επισημάνει ότι έχω αρχίσει να στρέφομαι πιο σοβαρά προς το γράψιμο και έχω αρχίσει να βλέπω με διαφορετική προοπτική  κάποια πράγματα, καταστάσεις και κυρίως το τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Στα άμεσα πλάνα μου είναι να μπορέσω να καταγράψω καποια παραδοσιακά παραμύθια που έχω ηχογραφήσει ή καποια που σκεφτηακα μετά από προσωπική έμπνευση  αλλά και κάποιες ιστορίες που είτε γνωρίζω προσωπικά είτε είναι απολύτως φανταστικές.
   Έτσι με έναυσμα αυτό και με αφορμή καποια κέιμενα που διάβασα πρόσφατα θυμήθηκα κάποιες παλιές ιστορίες που λέγονταν τα παλιά χρόνια στο χωριό για την οικογένειά μου και για τους ανθρώπους που την αποτελούσαν. Μιας και όλα έιναι προφορικά και πάνε από παππούδες σε παιδιά είτε από τους γεροντότερους του χωριού οι οποίοι δυστυχώς όσο περνάνε τα χρόνια ένας ένας φεύγει από κοντά μας αποφάσισα να τα γράψω και να τα συλλέξω όλα αυτά. Επειδή όμως με το θέμα του μπλογκ τόσα χρόνια, αλλά και με βάση τα παραπάνω λεγόμενα μου πριν από προσχέδια ή οτιδήπτε θα τα καταγράφω εδώ όλα μιας και το περιβάλλον είναι τέλειο αλλά και γιατί χρειάζομαι την βοήθειά σας και τις συμβουλές σας στο να γίνω καλύτερος. Ας ξεκινήσω όμως, γιατί το καλό έιναι αυτό που ακολουθεί και όχι η προσωπική μου φλυαρία.

Η αραπόμαντρα

Το παρακάτω κείμενο είναι 100% πραγματική ιστορία και είναι μια ιστορία την οποία συνήθιζε να διηγείται ο προπάππους μου στην οικογένεια και στους συγχωριανούς του σχετικά με μια προσωπική του εμπειρία.
   Για την οικογένειά μου ξέρω από το 1880 και μετά, παλαιότερες αναφορές λένε πως είμαστε μέχρι και την γενιά του παππού μου βέροι Λημνιοί μιας και η γιαγιά μου είναι από την Μικρά Ασία, οπο΄τε ο πατέρας μου και κατασυνέπεια κ γω έιμαστε μισοί Λημνιοί μισοί Μικρασιάτες με ρίζες που πάνε πίσω στην Μάνη.
  Η ιστορία που θα αφηγηθώ έχει διαδραματιστεί γύρω στο 1920-22 δεν είμαι σίγουρος γαι την ακριβή τοποθέτηση αλλά είναι μερικά χρόνια πριν γεννηθεί ο παππούς μου, όταν ο αδερφός του δεύτερος στη σειρά ήταν νεογέννητο. 
  Τα χρόνια εκείνα οι άνθρωποι της Ατσικής συνήθιζαν τους θερινούς μήνες να μένουν εκτός χωριού στις μάντρες τους οι οποίες ήταν διάσπαρτες στον κάμπο της περιοχής. Οι μάντρες όπως αποκαλύπτει και το όνομά τους ήταν στάνες στις οποίες φιλούσαν τα πρόβατά τους και δίπλα όλες έιχαν ένα μικρό καλυβάκι στο οποίο έμενε η οικογένεια το καλοκαίρι όσο καιρό διαρκούσε η καλοκαιρινή βοσκή μιας και ήταν ασύμφορο να πηγαινοέρχεσα με τα ποδια ή τα μουλάρια από το χωρίο για να πας στα ζώα σου.
  Η οικογένειά μου έιχε στην κατοχή της μια μάντρα, η οποία σύμφωνα με παλιές ιστορίες κάποτε άνηκε σε έναν αράπη. Αράπηδες έλεγαν επι τουρκοκρατίας όσους έιχαν φέρει από την αφρικοί οι Μωαμεθανοί. Έτσι οι παλιοί κάτοικοι του χωριού της έιχαν δώσει το όνομα Αραπόμαντρα. Η μάντρα αυτή είχε μια περίεργη ιστορία να την περιβάλει, σχετικά με το πως πέθανε ο πρώτος της ιδιοκτήτης και πως το πνέυμα του όπως λένε στοίχειωνε το οίκημα, η οποία πλέον έχει ξεθωριάσει από την μνήμη των συγχωριανων μου, μιας και πέρασε πανω από ένας αιώνας,
  Όπως προείπα τότε ο κόσμος έμενε εκέι για μεγάλα χρονικά διαστήματα και η μάντρα ήταν απόλυτα λειτουργική. Έτσι η οικογένεια Σάλιακα έμενε εκεί, ο προπάππους μου, η προγιαγγιά μου, η πρώτη τους κόρη 2-3 χρονων τότε και ο νεογέννητος θείος του πατέρα μου. 
 Ο αδερφος του παππού μου τότε νεογέννητο μωρό έμενε αρκετές ώρες εκει μόνο του, όταν οι προγιαγια μου έκανε δουλειες και ο προπάππους μου έβοσκε τα πρόβατα. Ο οικογένεια μου είχε να λεει πως αν και μωρό δεν έκλαψε ποτέ, κάτι που για τα βρέφη είναι ασυνήθιστο και είχαν να λένε πως κάτι προσέχει το μικρό βρέφος και πάντα γελούσε σαν να βλέπει κάτι παραπάνω. Αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι του τι γινόταν σε αυτό το οίκημα. 
  Κάθε βράδυ έξω από την μάντρα ακουγόταν περίεργοι θόρυβοι μετά τις 1-2 το βράδυ αλλά κανείς δεν τολμούσε να ξεμύτίσει τότε για να δει μιας και ούτε ρεύμα υπήρχε και ο φόβος ήταν παραπάνω γιατί ζουσαν σε περιέργες εποχες μιας και στο νησί  είχε απελευθερωθεί πρόσφατα από τον τουρκικό ζυγό και υπήρχαν συνεχώς αναφορές για διάφορα περιστατικά.
  Ο προπάππους μου κάθε πρωί που έβγαζε το κοπάδι για βοσκή παρατηρούσε πως τα πρόβατα δεν έτρωγαν και πως στο πρωινό άρμεγμα το γάλα ήταν παραπάνω από ότι θα έπρεπε. Τότε απορρημένος έιπε πως ένα βράδυ θα παραφυλάξει να δει τι πραγματικά γίνεται..
  Έτσι το βράδυ μόλις σουρούπωσε άραξε στην περασιά που οδηγεί στην μάντρα αλλά τον πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή κατά τα μεσάνυχτα άκουσε θόρυβο όπως και τα άλλα βράδυα. Ανοίγει απορρημένος τα μάτια και αυτό που αντίκρυσε τον άφησε αναυδο.. Είδε το κοπάδι του να βγαίνει από την μάντρα και να το οδηγεί μια μαυρη μορφή κρατώντας μια κατσιβέλικη κατσώνα. Τότε πήγε να σηκωθεί αλλά ένοιθε καρφωμμένος στο χώμα και έβλεπε όλο το κοπάδι να  τον περνά από πανω του αλλά χωρίς να τον πατά μιας και τα πρόβατα αναπηδούσαν από πάνω του. Ο τρόμος του ήταν έκδηλος, αλλά ούτε να φωνάξει μπορούσε μιας και η αόρατη δύναμη που τον κρατούσε καθηλωμένο στο χώμα του είχε πάρει και την φωνή όπως έλεγε αργότερα.. 
  Μόλις πέρασε και το τελευταίο πρόβατο, ήρθε κοντά του η μορφή και έσκυψε από πάνω του. Τότε ο προπάππους  μου έιδε ένα ψηλό μάυρο άντρα να του λέει πως πρεπει να μην ξανακάνει αυτό που έκανε και πως σε λίγη ώρα θα μπορεσει να παέι πίσω στην μάντρα. Ακόμη του είπε πως δεν πρέπει να φοβάτε, αλλά και να μην προκαλέι αυτά΄που βλέπει.. 
 Έτσι ο προπάππους μου γύρισε έντρομος στο καλύβι και μετά από πολύ καιρό μίλησε για το περιστατικό αυτό και θεωρούσε ευλογία που το νεογάννητο δεν κλαίει ποτέ..
  Κάπως έτσι ενισχύθηκε στο χωριό ο μύθος της αραπόμαντρας και συνδέθηκε με την οικογένειά μου ακόμη πιο πολύ..

Αυτή την ιστορία την έμαθα από κατι μακρυνούς μας συγγενείς που ήρθαν μετά από πολλά χρόνια από τον Καναδά όπου έιχαν πάει μετανάστες και έτσι με το που κατάλαβανν ότι είμαι της οικογένειας ήταν το πρώτο πράγμα που μου έιπαν για τον προππάπου μου.

Κάποια στιγμή θα γράψω και άλλα περιστατικά που περιβάλλουν την οικογένειά μου, τα οποία νομίζω έιναι κάπως ιδιαίτερα.

Tuesday, November 13, 2012

Σπονδή στην Θλίψη

   Πρίν από μερικά χρόνια, είχα γράψει ένα ποιημα το οποίο έτυχε να το ξαναδιαβάσω πρόσφατα..Δεν θυμάμαι αν το έχω ξανα πέι αλλά τον τελευταίο καιρό έχω μπει σε μια διαδικασία γραφής και καινούριων ιδεών , αλλά και ανασύνταξης και ανασυγκρότησης συνάμα των παλιών ου έργων.. 
   Έτσι ξεχασμένο  σε ένα συρτάρι βρήκα το ποίημα αυτό και θυμήθηκα ότι το έιχα παρουσιάσει και εδώ πριν απο καιρό, έτσι μιας και μου ξαναθύμησε πόσο συμαντική έιναι η αυτόματη γραφή για μένα, μιας και ποτέ μου δεν σκέφτομαι κάτι πριν να γράψω, απλά αφήνομαι στα συναισθήματά μου και όταν τελειώνω βλέπω το τελικό αποτέλεσμα αποφάσισα να το αναδημοσιέυσω... 

Σπονδη στην θλίψη


...κι όταν η γνώση γίνεται άγνοια, και η άγνοια οδηγός,
σε σκοτεινά μονοπάτια βγάζει πάντα ο δρόμος...
Μονοπάτια γεμάτα θλίψη και οδύνη,
τα σημάδια μπορώ μονάχα να δω να χάνονται ένα ένα από τα μάτια μου
και το μόνο που γεμίζει την ψυχή μου είναι το δάκρυ της καρδιάς μου.
Μια κραυγή μπορώ μονάχα να βγάλω, μέσα από το ξερό μου στόμα ,
μια κραυγή η οποία δεν ακούγεται πουθενά και από κανένα.
Περίεργο συναίσθημα, το ανικανοποίητο,
το άδειο μου μυαλό γεμάτο με σκέψεις θολές χωρίς κανένα νόημα χωρίς καμία σημασία..
Ένα κουβάρι από λέξεις και ιδέες χωρίς κανένα αντίκρυσμα,
μια δίνη που με παίρνει μαζί της....
...ανίκανος να λυτρωθώ, από τον φαύλο αυτό κύκλο, 
πιο βαθιά βυθίζομαι και χάνομαι σιγά σιγά...
Τώρα μόνο η σιωπή μενει να θυμίζει την ανυπαρξία ..

αν και πια δεν νοιώθω έτσι όπως τότε, ήταν όμορφο που το ξαναβρήκα :D 

Sunday, November 11, 2012

Σκόρπιες σκέψεις

  Περασμένες 12, όλοι στο σπίτι κοιμούνται και ο καιρός κάλμαρε επιτέλους... Το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος των πλήκτρων που σπά αυτή την μελαγχολική ησυχία που επικρατεί τριγύρω μου.. Πάντα οι πιο συναισθηματικές μου αναρτήσεις προκέιπτουν κάτι τέτοιες ώρες  και ενώ έχει προηγηθεί κάτι, μιας και όταν φορτίζομαι συναισθηματικά, μόνο τότε είμαι ικανός να γράψω αυτό το κάτι παραπάνω βγάζοντας αυτό που με βαραίνει..

  Είναι κάποιες φορές που νοιώθεις σαν να μην σε χωράει ο τόπος, σαν να μην μπορείς να βρεις καταφύγιο πουθενά, μιας και νοιώθεις ότι δεν μπορεί κανείς και τίποτα να σε κατάβει, κανέις για να νοιώσειι αυτό που η καρδιά σου θελει να πεί.. ¨Ειναι σαν να μιλάς σε μαι γλώσσα δυσνόητη και άγνωστη σε πολλούς και κανείς δεν έχει την διάθεση να ακούσει τι λες.
  Πράγματα, σκέψεις και συναισθήματα που θες ναε λευθερώσεις από μέσα σου , αλλά νοιώθεις ότι δεν έχουν την αποδοχή που θα ονειρευόσουν.. Ένας θεός ξέρει για πιο λόγο έχω βγεί έτσι..
  Πιάνω τον ευατό μου πολλές φορές να απορεί τι θα γινόταν αν δεν ήμουν όπως έιμαι, αν είχα εντελώς διαφορετικό τροπο σκέψης, αντίδρασης και συμπεριφοράς προς τους άλλους κι όσες φορές και αν το σκεφτώ πάνω καθησυχάζω αυτή την φωνή μέσα μου λέγοντας, έτσι έιναι και έτσι πάει.. Έτσι ίσως να  είναι καλύτερα, αλλά και χειρότερα να έιναι μπορείς να το ακοολουθήσεις να δεις που σε παει και να διορθώσεις ότι θεωρείς ότι έιναι κακό και δεν σου ταιριάζει...
 
Μπήκε ο Νοέμβρης, 2012 έφτασε κιόλας και κάθεσαι και απορείς που πήγαν όλα τα χρόνια που πέρασαν, πως έφτασες ώς εδώ;  Kι όμως όλα αυτά τα χρόνια μεταμορφώθηκαν και πέρασαν μέσα σου σαν εμπιρία, αναμνήσεις και ανεξήτιλα γεγονότα μέσα στο μυαλό σου. Καταστάστεις που ποτέ δεν πρόκειται να βγάλεις από μέσα σου και που θα σε συντροφεύουν σε κάθε βήμα σου, σε κάθε μέρος που θα πας, σε κάθε βλέμμα σου. Ξέρεις πως είσαι γεμάτος και κάθε μέρα που περνάει γεμίζεις πιο πολύ και νοιώθεις ότι αξίζει κάθε δευτερόλεπτο που βρήσκεσαι εδώ!

Ημιτελές......




Thursday, November 8, 2012

Windows 8, αξίζει?

Λοιπόν πρίν από μερικές μέρες πληροφορήθηκα ότι είχα την δυνατότητα να κατεβάσω δωρεάν από την σχολή 2 μέρες πριν κυκλοφορήσουν επίσημα στην αγορά από τη σχολή μου τα windows 8.
  Από καιρό έλεγα να κάνω ένα φορμάτ αλλά ποτέ δν ήμουν σίγουρος ότι θέλω να εμπλακώ ξανά σε αυτή την διαδικασία μιας και τα τελευταία 4 χρόνια έχω κάνει πάνω από 200 φορμάτ σε υπολογιστές δικούς μ όταν έπαιζα με τις διανομές linux που δοκίμαζα και τα windows όταν τα επανέφερα αλλά τόσο και υπολογιστές φίλων.
  Να σας πω την αλήθεια τα windows 8 με το που τα έιδα από τις δοκιμαστικές εκδόσεις τους πριν από καιρό ψιλο απογοητεύτηκα αν και πριν την τελική τους διανομή πάντα αλλάζουν πολλά.




Η προετοιμασία πριν την εγκατάσταση

Αφού κατέβασα μετά από αρκετή ώρα αναμονής τα windows 8 professional x64 bit έβγαλα τον κεντρικό μου δίσκο από την μητρική και συνέδεσα τον δίσκο που είχα ετοιμάσει για να τα φιλοξενήσει.
 Επειδή έχω κακή σχέση με τα DVD προτιμώ να bootάρω λογισμικό από φλασάκια usb. Για να το πετύχω αυτό κατεβάζω πρότα από την ιστοσελίδα της κάθε διανομής και κατεβάζω την διανομή καθώς και την αντίστοιχη έκδοση που θέλω να τρέξει στον υπολογιστή μου( 32 bit ή 64 bit) και την σώζω στον υπολογιστή μου σε μορφή ISO.
Έπειτα συνδέω το φλασάκι στον υπολογιστή , κατά προτίμηση πάνω από 4Gb λόγω του μεγέθους των Windows τα οποία καταλαμβάνουν αρκετό χώρο και χρησιμοποιώ ένα από τα 3 ακόλουθα προγράμματα για να περάσω το ISO αρχείο που κατέβασα στο φλασάκι.
Windows usb TOOL , το οποίο όταν πρόκειται για προετοιμασία εγκατάστασης windows είναι το ποιο κατάλληλο.
UNetbootin , το  οποίο κάνει ακριβως την ίδια δουλεια, αλλά το συνιστώ κυρίως όταν προετοιμάζετε φλασάκια για εγκατάσταση διανομων LINUX, μιας και έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις και να κατεβάσεις μία μέσα από το ίδιο το πρόγραμμα.
Universal USB Installer, οποίο κάνει ότι καριβώ και το από πάνω πρόγραμμα, αν και το προσοπικό μου αγαπημένο γιατί έχεί πληθώρα επιλογών.

Αφού ανοίξουμε ένα από τα 3, συνιστώ το 1ο , φορτώνουμε το ISO μέσα στο πρόγραμμα , πατάμε START και περιμένουμε λίγο. Όταν τελειώσει το πέρασμα στο φλασάκι μας μας ειδοποιεί και κλείνουμε το πρόγραμμα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν κάνουμε αντιγραφή - επικόληση το ISO , ούτε και το κάνουμε εξαγωγή στο φλασάκι μας!

Όσοι θέλετε να το γράψετε το ISO σε ένα DVD παρακάμψτε αυτό το βήμα!

Κατά την εγκατάσταση

 Λοιπόν αφού έκανα όλες τις προετομασίες και έβαλα μπροστά την εγκατάσταση έκατσα με διάθεση τιτάνιας υπομονής,και εκέι είναι που παραξενέυτηκα αφάνταστα πολύ. Η εγκατάσταση σε κενό δίσκο πάει σφαίρα, μέσα σε λιγότερο από 15 λεπτά ήταν έτοιμο να ξεκινήσω, κάτι το οποίο μου θύμησε τις διανομές Linux που χρησιμοποιώ. Μετά από την απαιτούμενη επανεκίνηση ξεκίνησαν οι ρυθμήσεις , όνομα, δίκτυο, κωδικοί κλπ τα οποία κράτησαν απέιρως περισότερο από την αρχική εγκατάσταση κατι το ποιο με παραξένεψε οφείλω να ομολογήσω.

Η πρώτη επαφή

 Άνοιξε και βρέθηκα σε μπροστά σε αυτό:


Όκ λέω , τό χουμε.. Έλα όμως που δεν...
Ας τα πάρω όμως από την αρχή:
     Η πρώτη μας επαφή είναι το πρώην Metro Ui και νυν Modern Ui, το οποίο είναι αποκλειστικά σχεδιασμένο για συσκευες αφής. Σαν ανυποψίαστος πήγα να εγκαταστήσω καποια από τα λεγόμενα Apps και ως φυσικό έβαλα πρώτα το msn το οποίο με έκανε να μην   ξέρω τι να κάνω.
    Πιο συγκεκριμένα άνοιξα το msn μόλις το εγκατέστησα από το store της microsoft, μπήκα αλλά έλα που δεν υπήρχε τροπος να μπω στ μενού ή να δω της επαφες μου μολις επιασα μια συνομηλία, το ποντίκι δν έκανε κ πολλά... Ήταν τόσο άβολο και τόσο χαοτικό το ότι δν μπορείν ν κανεις τπτ ιδιάιτερο με το ποντίκι, κα ότι όλα τα λεγόμενα apps τρέχουν στο παρακήνιο  κ δεν κλείνουν με τπτ.
    Μετά μπήκα στο Desktop ή αλλιώς την επιφάνεια εργασίας..Το πρώτο που με ξένισε ήταν η απουσία του μενού  έναρξη, αλλά εντάξη λέω αφού υπάρχει μια πλαινη μπάτα στο πλάι μπορώ να βρω τις ρυθμήσεις... Επίσης ότι προγραμμα εγατέστησα μου το έκανε εικονίδιο στο Modern Ui κάτι το οποίο δεν βολεύει καθόλου και δεν μπόρεσα να τα έχω οργανωμένα σε  φακέλους σε ένα υπομενου καπου βολικά..
    Με το που έβαλα ξεκίνησα τις παραμετροποιήσεις, γιατί είχα σοκαριστεί από το πόσο άβολο μου φαίνόταν το όλο μενου.. Και να σας πω γιατί αβολο, αν δεν χρησιμοποιείς οθόνη αφής το Modern Ui είναι άχρηστο, τρωει πόρους από το σύστημα και δεν μπορείς να κάννεις αυτό που θες με λίγο κόπο, πάντα κανεις παραπάνω κινήσεις και αυτό έιναι άβολο, ειδικά όταν κάνεις ταυτόχρονα αρκετά πράγματα...
    Ενώ προσπαθούσα να το μάθω, ήρθε η ώρα για επανεκίνηση, αλλά διάλεξα να την κάνω χειροκίνητα από το Pc  μετά τη λήψη των ενημερώσεων.. Πηγα να το κλέισω , αλλά πουθενά τερματισμος/επανεκίνηση... Έψαξα λίγο σαστισμένος και διαπίστωσα ότι πρεπει να κάνεις ολόκληρη μανούρα για να τον κλείσεις, πας κεντρικό μενου-ρυθμίσεις -τερματισμος κλπ κλπ.. 3 περιττες κινήσεις...
    Ξανανοίγει και αποφασίζω ότι το μενού έναρξη είναι απαραίτητο για να γλιτώσω άπειρο κόπο, ευτυχώς υπάρχουν αρκετές εναλακτικές , οι οποίες μου παρουσίαζαν προγράμματα τα οποία επανέφεραν ένα κουμπί έναρξη αλλά όποιο κ ν δοκίμασα ψιλολάγκαρε, δεν ήταν αμεσα αποκρίσιμο όπως το original. Έτσι διάλεξα ένα και συνέχισα. Στην συνέχεια ήθελα να ξεφορτωθώ το modern Ui το οποιο είναι αφάνταστα περιττο.

Σε αυτό με βοήθησε το Skip Metro Suite με το οποίο έκλεισα το Modern UI και τις μπαρες που εμφανίζονταν στο πλάι,δεξιά και αριστερά. και τώρα μοιάζει λίγο με τα windows 7 αλλά δν είναι...
  Ένα αλλο κορυφαίο είναι το ότι άλλαξε η διάταξη στο πληκτρολόγιο. Τι εννοώ.. Πλέον δεν αλλάζεις γλώσσα με το shift + control , αλλά με το Windows key + space bar... Αφάνταστα άβολο και κουραστικό καθώς κάνεις τεράστιο κόπο να αλλάξεις από το τυφλό ή και όχι σύστημα γραφής που γνωρίζεις..
Επίσης άλλαξαν το γνωστό σε όλουςμας @ , πλέον όταν πατάς shift +2 σου βγάζει " ,  ενώ αν  πατήσεις shift + '  σου βγάζει το @.  Δηλαδή έκαναν ανταλλαγή στα πλήκτρα.. Το πρώτο έιναι τελείως άβολο αλλά η αλλαγή του @ ήταν πιο άνετη... 
    Δοκίμασα να αλλάξω τον τρόπο εισαγωγής στις ρυθμίσεις και επανέφερα μετά από καποιο κόπο το κλασσικό Shift + ctrl  αλλά ενώ δουλεύει άψογα όταν δουλέυουν τα 8, στην οθόνη start όταν βάζω τον κωδικό μου κατά το log in  θέλει αλλαγή γλώσσας με το windows key + space bar....
Ένα ακόμη πράγμα που προσεξα έιναι ότι η cpu χτυπάει στην αρχή μόνιμα 100% χρήσης, το οποίο οφέιλεται σε ένα αρχείο net.frame το οποίο μετά από λίγο αντικαθίστανται και  επανέρχεται στα φυσιολογικά του.. Αλλά μετά από 2 - 3 επανεκινησεις...



Εν κατακλείδι :
ΣΥΝ:
-πολύ γρήγορο λογισμικό, καλή διαχείρηση των πόρων και αμεσότητα.. Εριξα το ping στα online games που παίζω 10-20 ms χάρη σε αυτό, πραγματικό για παιχνίδια είναι μακράν η καλύτερη διανομή που έχει βγεί.
-Αν έχεις οθόνη αφής ή tablet pc λεει με 1000, ειδικά το Μοdern UI
-Οι πληροφορίες που έχεις κατά την αντιγραφή αρχείων με το Live ιστόγραμμα..Πολύ όμορφο και πρακτικό.
-Το task manager , πολύ πιο κατατοπιστικό και έχεις καλύτερη διαχείρηση  του τι καταναλλώνει τι στο σύστημα σου.
-Το ribbon στον file manager παρουσιάζει πολλές επιλογές , κάτι που είναι καλό για καλύτερο έλεγχο των αρχείων.
-Η διαγραφή αρχείων γίνεται μόνο πατώντας το delete χωρίς επιβεβαίωση, μια καλή εισαγωγή από τa Linux συστήματα

  
ΠΛΗΝ:
-To Modern UI όταν χρησιμοποιείς υπολογιστή χωρίς οθόνη αφης  είναι τέρμα άβολο , ειδικά όταν θες να χρησιμοποιήσεις  τα apps τα οποία πιο πολύ θα σε αγχώσουν παρά θα σε βοηθήσουν.
-Ελλειψη start button , αν κ για καποιους έιναι θετικό..Δν μ ενοχλεί ότι λείπει , αλλά το ότι αυξήθηκε ο κόπος ν κάνω τα αυτο νόητα όπως το κλείσιμο του υπολογιστή μου.
-Tα apps  είναι σχεδιασμένα μόνο για αφής.
-Η μη δυνατότητα χρήσης μόνο της επιφάνειας εργασίας και να κλείσεις όλα τα περιττα για να γλυτώσεις παραπάνω πόρους από το σύστημά σου. Αν γινόταν αυτό θα μιλούσαμε για το λειτουργικό φαινόμενο, θα τα σάρωνε κυριολεκτικά όλα, μιας και θα ήταν πολύ πιο ανετο και γρήγορο ακόμη και από διανομές linux.
-Oι αλλαγές στο πληκτρολόγιο, η αλλαγή γλώσσας πιστευω ότι έγινε μόνο και μόνο για να λέμε κατι άλλαξε μιας και είναι τέρμα άβολη όταν γράφεις online. Η αλλαγή του  @ είναι λίγο πιο άνετη θα έλεγα από πριν.
-Το να αδειασεις τον καδο ανακύκλωσης απαιτεί ν ανοιξεις το ribbon στον file manager και να το ψάξεις αντί να υπάρχει ένα πλήκτρο ν απατησεις αμεσα




Σε γενικές γραμμες είναι ότι πιο γρήγορο έχω δουλέψει μέχρι τώρα,  αλλά αν δεν είχε το Modern Ui θα ήταν σίφουνας κυριολεκτικα, καθώς το κρατάει κάτω αν χρησιμοποιείς υπολογιστή επιτρεπέζιο ή λαπτοπ. Ειδικά δε για λαπτοπ με το mouse pad δεν νομίζω ότι έιναι τοσο άνετο καν...
    Αν όμως έχεις tablet μακράν η καλύτερη επιλογή , θελει χρήση με το δαχτυλο για να δουλεψει και όχι ποντίκι... Είναι απότομη η μετάβαση από τα Windows 7 και μαλιστα απροειδοποίητη και χαοτική. Αν δεν το χεις λίγο να ψαχτεις λίγο θα σε απογοητευσουν και η πρώτη αντίδραση που θα έχεις θα έιναι δυσάρεστη.
    Γι αυτό και αν κανετε εγκατάσταση καλύτερα να το κάνετε σε άλλο δίσκο ή αλλο partition από αυτόν που τρέχετε τα windows 7, και όχι upgrade από 7 σε 8 γιατί μετά πρεπει να κάνετε ξανά φορμάτ αν δεν σας αρέσουν.  Επίσης αν θέλετε, που όλοι θα το κάνετε βάλτε ένα start button και λύστε τα άμεσα προβλήματά που αντιμετωπίζετε, θα σας φανεί ποιο άνετο στην διαχείρηση.

Σε ένα μελλοντικό service pack επιβάλεται να μπορείς να απένεργοποιήσεις το Modern Ui αν δεν έχεις οθόνη αφης. Αν γίνει αυτό θα δείτε τεράστια αλλαγή στις επιδόσεις !!