Σκόρπιες σκέψεις

  Περασμένες 12, όλοι στο σπίτι κοιμούνται και ο καιρός κάλμαρε επιτέλους... Το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος των πλήκτρων που σπά αυτή την μελαγχολική ησυχία που επικρατεί τριγύρω μου.. Πάντα οι πιο συναισθηματικές μου αναρτήσεις προκέιπτουν κάτι τέτοιες ώρες  και ενώ έχει προηγηθεί κάτι, μιας και όταν φορτίζομαι συναισθηματικά, μόνο τότε είμαι ικανός να γράψω αυτό το κάτι παραπάνω βγάζοντας αυτό που με βαραίνει..

  Είναι κάποιες φορές που νοιώθεις σαν να μην σε χωράει ο τόπος, σαν να μην μπορείς να βρεις καταφύγιο πουθενά, μιας και νοιώθεις ότι δεν μπορεί κανείς και τίποτα να σε κατάβει, κανέις για να νοιώσειι αυτό που η καρδιά σου θελει να πεί.. ¨Ειναι σαν να μιλάς σε μαι γλώσσα δυσνόητη και άγνωστη σε πολλούς και κανείς δεν έχει την διάθεση να ακούσει τι λες.
  Πράγματα, σκέψεις και συναισθήματα που θες ναε λευθερώσεις από μέσα σου , αλλά νοιώθεις ότι δεν έχουν την αποδοχή που θα ονειρευόσουν.. Ένας θεός ξέρει για πιο λόγο έχω βγεί έτσι..
  Πιάνω τον ευατό μου πολλές φορές να απορεί τι θα γινόταν αν δεν ήμουν όπως έιμαι, αν είχα εντελώς διαφορετικό τροπο σκέψης, αντίδρασης και συμπεριφοράς προς τους άλλους κι όσες φορές και αν το σκεφτώ πάνω καθησυχάζω αυτή την φωνή μέσα μου λέγοντας, έτσι έιναι και έτσι πάει.. Έτσι ίσως να  είναι καλύτερα, αλλά και χειρότερα να έιναι μπορείς να το ακοολουθήσεις να δεις που σε παει και να διορθώσεις ότι θεωρείς ότι έιναι κακό και δεν σου ταιριάζει...
 
Μπήκε ο Νοέμβρης, 2012 έφτασε κιόλας και κάθεσαι και απορείς που πήγαν όλα τα χρόνια που πέρασαν, πως έφτασες ώς εδώ;  Kι όμως όλα αυτά τα χρόνια μεταμορφώθηκαν και πέρασαν μέσα σου σαν εμπιρία, αναμνήσεις και ανεξήτιλα γεγονότα μέσα στο μυαλό σου. Καταστάστεις που ποτέ δεν πρόκειται να βγάλεις από μέσα σου και που θα σε συντροφεύουν σε κάθε βήμα σου, σε κάθε μέρος που θα πας, σε κάθε βλέμμα σου. Ξέρεις πως είσαι γεμάτος και κάθε μέρα που περνάει γεμίζεις πιο πολύ και νοιώθεις ότι αξίζει κάθε δευτερόλεπτο που βρήσκεσαι εδώ!

Ημιτελές......