Ακολουθεί μια ανάρτηση που πάντα ήθελα να κάνω..
Πριν από χρόνια, σχεδόν 20, γεννήθηκε ένα παιδί κάπου σε ένα χωριό ενός ξεχασμένου από τον θεό και τους ανθρώπους νησιού.. Η ζωή στο χωριό ήταν γεμάτη κακουχίες και το να τα βγάλεις πέρα ήταν δύσκολο, αλλά με υπομονή και επιμονή όλα τα ξεπερνούσαμε..
Για τεχνολογίες όπως υπολογιστές ή οτιδήποτε ηλεκτρονικό ούτε λόγος μιας και η τεχνολογία και το χωριό δεν συμβάδιζαν μαζί, και για να λέμε και την αλήθεια εδώ τα βγάζαμε με δυσκολία πέρα και το να πάρεις κάτι τόσο ακριβό ήταν απαγορευτικό.
Θυμάμαι ότι η πιο πολύπλοκη συσκευή που είχε πέσει στα χέρια μου ήταν ένα κομπιουτεράκι πράξεων , και είχα σαν παιδί τόσο πολύ εντυπωσιαστεί που πήγαινα στο βιβλιοπωλείο του χωριού και χάζευα ότι είχε οθόνη και κουμπιά.. Έτσι έφτασα στο να μαζέψω έτσι ένα σωρό αριθμομηχανές, άσχετα αν δεν τις χρησιμοποιούσα γιατί πίστευα πως είναι καλύτερο να χρησιμοποιείς το μυαλό σου για να κάνεις τις πράξεις, τουλ τις πιο απλές..
Ώσπου έφτασα να πάω πέμπτη δημοτικού (το 1998) και στο σχολείο μας ήρθε ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής, δώρο του συλλόγου προς τα παιδιά για να έρθουν σε επαφή με την τεχνολογία.. Για μένα ήταν κάτι το καινούριο και πρωτόγνωρο.. Περιττό να πω ότι είχα ξετρελαθεί με το μηχάνημα αυτό.. Θυμάμαι πως είχα πάει και πήρα μετά από συμβουλή των δασκάλων βιβλία για παιδιά για να μαθω τι θα πει λογισμικό και το πως δουλεύουν τα μηχανήματα αυτά.. Ήταν η πιο τέλεια χρονιά μου στο δημοτικό.. Την επόμενη οι δάσκαλοι μας την έφεραν και πήρν τον υπολογιστή στο γραφείο τους για προσωπική τους χρήση γκρεμίζοντας την χαρά μας..
Και έτσι ήρθε η ώρα να πάω γυμνάσιο και εκεί είχαμε υπολογιστές, αλλά δεκαετίας, δηλ το προηγούμενο σύστημα απο τα windows 95.. Φαντάσου τώρα από το windows 98 που μάθαμε να περνάμε σε υπολογιστές που έτρεχαν λογισμικό με εντολές.. Πέρασε κι αυτή η χρονιά και τότε ο κολλητός μου πήρε τον πρώτο του υπολογιστή .. Εγώ τότε ήθελα να μπορέσω να πάρω αλλά δυστυχώς τα οικονομικά μας δεν μας το επέτρεπαν, και έτσι έμεινα με μια πίκρα μέσα μου, μια πίκρα που με συνόδευε όλα τα μετέπειτα σχολικά μου χρόνια , μιας και είχα μείνει ο μόνος από την παρέα που δεν μπορούσα να έχω υπολογιστή, κάτι που τόσο πολύ ήθελα..
Και για να μην τα πολυλογώ ήρθε η ώρα να περάσω στο πανεπιστήμιο και με το που πήρα το πρώτο μου στεγαστικό επίδομα έτρεξα να πάρω υπολογιστή, τον δικό μου υπολογιστή με τα δικά μου λεφτά.. Απλά δεν μπορούσε να είναι πιο τέλεια.. Και το πρώτο μου pc ήταν το laptopΑcer Aspire 1462 , το θρυλικό laptopaki που λέγαμε και παλιότερα.. Αν και επειδή δεν ήξερα μου την έφεραν στο μαγαζί που τον αγόρασα και μου τον πούλησαν 200 ευρώ παραπάνω, αλλά δε με ένοιαζε γιατί επιτέλους είχα το δικό μου μηχάνημα..
Και έτσι σιγά σιγά άρχισα να ψάχνομαι και να πειράζω τα πάντα, και αφού έμαθα τα πάντα πάνω στα XP πέρασα και στο linux, κάτι που στην αρχή να ομολογήσω φοβόμουν , αλλά΄τελικά απολαμβάνω όσο τίποτα πάνω στον υπολογιστή.. Aυτή την στιγμή έχω στην κατοχή μου το θρυλικό μου λαπτοπάκι που μετά απο 4 χρονια δε νμε πρόδωσε ποτέ και είναι το βασικό μου μηχάνημα, το Asus eee 1000HA netbook που του πέρασα αποκλειστικό σύστημα το Ubuntu και ένα Αcer 5930 ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων που τρέχει να windows 7..
Πάντως για να διαπιστώσετε πόσο πολύ έχω χωθεί σε αυτά , όταν έρχομαι στο χωριό , το οποίο δυστυχώς είναι πολύ πίσω ακόμη, αν και τα τελευταία χρόνια αναβαθμίζεται, με το που μπω στο πρακτορείο έρχονται γνωστοί μου συγχωριανοί για να τους διορθώσω τους υπολογιστές και να τους εξοπλίσω με ότι πιο καινούριο κυκλοφορεί.. Τελικά νομίζω πως ίσως να είναι στο αίμα μου να πορώνομαι με ότι έχει να κάνει με λογισμικό και οθόνες με πολλά κουμπάκια, καθώς μαθαίνω πως λειτουργεί σε πολύ λίγο χρόνο :Ρ
Πριν από χρόνια, σχεδόν 20, γεννήθηκε ένα παιδί κάπου σε ένα χωριό ενός ξεχασμένου από τον θεό και τους ανθρώπους νησιού.. Η ζωή στο χωριό ήταν γεμάτη κακουχίες και το να τα βγάλεις πέρα ήταν δύσκολο, αλλά με υπομονή και επιμονή όλα τα ξεπερνούσαμε..
Για τεχνολογίες όπως υπολογιστές ή οτιδήποτε ηλεκτρονικό ούτε λόγος μιας και η τεχνολογία και το χωριό δεν συμβάδιζαν μαζί, και για να λέμε και την αλήθεια εδώ τα βγάζαμε με δυσκολία πέρα και το να πάρεις κάτι τόσο ακριβό ήταν απαγορευτικό.
Θυμάμαι ότι η πιο πολύπλοκη συσκευή που είχε πέσει στα χέρια μου ήταν ένα κομπιουτεράκι πράξεων , και είχα σαν παιδί τόσο πολύ εντυπωσιαστεί που πήγαινα στο βιβλιοπωλείο του χωριού και χάζευα ότι είχε οθόνη και κουμπιά.. Έτσι έφτασα στο να μαζέψω έτσι ένα σωρό αριθμομηχανές, άσχετα αν δεν τις χρησιμοποιούσα γιατί πίστευα πως είναι καλύτερο να χρησιμοποιείς το μυαλό σου για να κάνεις τις πράξεις, τουλ τις πιο απλές..
Ώσπου έφτασα να πάω πέμπτη δημοτικού (το 1998) και στο σχολείο μας ήρθε ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής, δώρο του συλλόγου προς τα παιδιά για να έρθουν σε επαφή με την τεχνολογία.. Για μένα ήταν κάτι το καινούριο και πρωτόγνωρο.. Περιττό να πω ότι είχα ξετρελαθεί με το μηχάνημα αυτό.. Θυμάμαι πως είχα πάει και πήρα μετά από συμβουλή των δασκάλων βιβλία για παιδιά για να μαθω τι θα πει λογισμικό και το πως δουλεύουν τα μηχανήματα αυτά.. Ήταν η πιο τέλεια χρονιά μου στο δημοτικό.. Την επόμενη οι δάσκαλοι μας την έφεραν και πήρν τον υπολογιστή στο γραφείο τους για προσωπική τους χρήση γκρεμίζοντας την χαρά μας..
Και έτσι ήρθε η ώρα να πάω γυμνάσιο και εκεί είχαμε υπολογιστές, αλλά δεκαετίας, δηλ το προηγούμενο σύστημα απο τα windows 95.. Φαντάσου τώρα από το windows 98 που μάθαμε να περνάμε σε υπολογιστές που έτρεχαν λογισμικό με εντολές.. Πέρασε κι αυτή η χρονιά και τότε ο κολλητός μου πήρε τον πρώτο του υπολογιστή .. Εγώ τότε ήθελα να μπορέσω να πάρω αλλά δυστυχώς τα οικονομικά μας δεν μας το επέτρεπαν, και έτσι έμεινα με μια πίκρα μέσα μου, μια πίκρα που με συνόδευε όλα τα μετέπειτα σχολικά μου χρόνια , μιας και είχα μείνει ο μόνος από την παρέα που δεν μπορούσα να έχω υπολογιστή, κάτι που τόσο πολύ ήθελα..
Και για να μην τα πολυλογώ ήρθε η ώρα να περάσω στο πανεπιστήμιο και με το που πήρα το πρώτο μου στεγαστικό επίδομα έτρεξα να πάρω υπολογιστή, τον δικό μου υπολογιστή με τα δικά μου λεφτά.. Απλά δεν μπορούσε να είναι πιο τέλεια.. Και το πρώτο μου pc ήταν το laptopΑcer Aspire 1462 , το θρυλικό laptopaki που λέγαμε και παλιότερα.. Αν και επειδή δεν ήξερα μου την έφεραν στο μαγαζί που τον αγόρασα και μου τον πούλησαν 200 ευρώ παραπάνω, αλλά δε με ένοιαζε γιατί επιτέλους είχα το δικό μου μηχάνημα..
Και έτσι σιγά σιγά άρχισα να ψάχνομαι και να πειράζω τα πάντα, και αφού έμαθα τα πάντα πάνω στα XP πέρασα και στο linux, κάτι που στην αρχή να ομολογήσω φοβόμουν , αλλά΄τελικά απολαμβάνω όσο τίποτα πάνω στον υπολογιστή.. Aυτή την στιγμή έχω στην κατοχή μου το θρυλικό μου λαπτοπάκι που μετά απο 4 χρονια δε νμε πρόδωσε ποτέ και είναι το βασικό μου μηχάνημα, το Asus eee 1000HA netbook που του πέρασα αποκλειστικό σύστημα το Ubuntu και ένα Αcer 5930 ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων που τρέχει να windows 7..
Πάντως για να διαπιστώσετε πόσο πολύ έχω χωθεί σε αυτά , όταν έρχομαι στο χωριό , το οποίο δυστυχώς είναι πολύ πίσω ακόμη, αν και τα τελευταία χρόνια αναβαθμίζεται, με το που μπω στο πρακτορείο έρχονται γνωστοί μου συγχωριανοί για να τους διορθώσω τους υπολογιστές και να τους εξοπλίσω με ότι πιο καινούριο κυκλοφορεί.. Τελικά νομίζω πως ίσως να είναι στο αίμα μου να πορώνομαι με ότι έχει να κάνει με λογισμικό και οθόνες με πολλά κουμπάκια, καθώς μαθαίνω πως λειτουργεί σε πολύ λίγο χρόνο :Ρ
No comments:
Post a Comment