Blogάρω γιατί το γουστάρω... ;Ρ

Είναι σχεδόν μία η ώρα. Ενώ θα έπρεπε να βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και να κοιμάμαι μιας και έξι παρά θα ξυπνήσω για να πάω για εξετάσεις άνοιξα τον υπολογιστή κα γράφω. Δε ξέρω γιατί θυσιάζω την ξεκούρασή μου και κάθομαι και γράφω αυτή την ανάρτηση, απλά νοιώθω πως τώρα αυτό θέλω να κάνω και απλά το κάνω. Αν θα μπορούσα να βρω ένα αρνητικό πάνω μου θα ήταν ότι ποτέ δεν ακολουθώ τους κανόνες που θέτω. Πάντα , μα πάντα ακολουθώ την παρόρμησή μου και πάντα αυτό μου βγαίνει σε κακό.
Κάθομαι και παρατηρώ την κίνηση που είχα τον τελευταίο καιρό στο μπλογκ, και μπορώ να καταλάβω πως αυτοί που με διάβαζαν έχουν ελατωθεί στο ένα τέταρτο αυτών που θυσίαζαν τον πολύτιμο χρόνο τους μέχρι και τον Μάϊο. Ίσως πλέον αυτά που γράφω να μην ενδιαφέρουν και πολλούς , ίσως να έχουν βαρεθεί, ποιος ξέρει... Πριν από λίγο καιρό σκεφτόμουν να αποσυρθώ και να σταματήσω να γράφω εδώ. Είχα και εγώ παρασυρθεί με τις υψηλές θεάσεις του blog μου και με το που είδα ότι πλέον είμαι ο μόνος που διαβάζει αυτά που γράφω απογοητεύτικα.Είναι περίεργη φάση και ψιλοαπογοητευτικό να γίνεσαι το κέντρο της προσοχής και μετά από λίγο τπτ.. Αλλά όποτε υποπέφτω σε αυτο το σφάλμα , σκέφτομαι ότι αυτό το blog είναι ένα μεγάλο κομμάτι μου και κάτι το οποίο με ευχαριστεί όσο λίγα πράγματα, και είναι κάτι που το γουστάρω τρελά. Μέχρι τώρα έχω δει πολλά blogs και έχω καταλάβει ότι το κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά άρχισε από διαφορετικό κίνητρο και κατέληξε αλλιώς. Νομίζω ότι το blog ακολουθεί τον ιδιωκτήτη του, ωριμάζει μαζί του, παρακμάζει, παρασύρεται και γίνεται η προέκταση και η εξέλιξη του ατόμου το οποίο γράφει σ'άυτό. Έχω ακούσει γνώμες που υποστηρίζουν ότι τα blogs είναι μόνο για ενημέρωση, άλλοι λένε ότι είναι μόνο για ημερολόγιακό σκοπό, άλλοι λένε πως είναι μια βλακεία και τσάμπα σπαταλάμε χρόνο στο να γράφουμε σ'αυτά και να τα διαβάζουμε. Εγώ λέω πως είναι γιατί κάνουμε κάτι το οποίο μας αρέσει τρελά, έιναι μια έκφραση του εαυτού μας, μια εξωτερίκευση μιας βαθειάς εσωτερικής ανάγκης να μιλήσουμε και να ανοίξουμε το μυαλο μας στους άλλους , να τους δείξουμε όλα όσα σκεφτόμαστε και όλα όσα μας εκφράζουν, και κακά τα ψέματα πιστεύω ότι είναι και ένας μικρός εθισμός ο οποίος δυναμώνει με κάθε γραμμή και κάθε παράγραφο που γράφεται σε κάθε ανάρτηση. Το γουστάρω όσο τίποτα στον κόσμο το ότι ενώ θα έπρεπε να κοιμάμαι κάθομαι και γράφω αυτές τις γραμμές.. Κάθε ανάρτηση είναι μια παρόρμηση της στιγμής , μια ιδέα που παίρνει μορφή ως κείμενο και αναρτάται δημόσια σε κοινή θέα, μια σκέψη και μια εμπνευση η οποία υλοποιείται..Λοιπόν ακόμη κι αν μείνω ο μόνος που με διαβάζει θα συνεχίσω να γράφω γιατί κάνω κάτι το οποίο με ευχαριστεί..