Μικρός απολογισμός

Οι μέρες περνάνε και μια εξεταστική άρχισε να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα με αρκετές υποσχέσεις , αλλά και αρκετή επιφύλαξη.
Από το Σεπτέμβριο μπαίνω στο 4ο έτος και θεωρητικά στο τελευταίο έτος της φοίτησής μου. Αν και δεν καλοκατάλαβα πότε πέρασε τόσος καιρός κοντά 3 χρόνια από τότε που έφυγα για από το σπίτι μου για να πάω να σπουδάσω.. Σε μια σχολή που ο μέσος όρος φοίτησης πρέπει νομίζω να είναι τα 7 χρόνια, όταν μπήκα ήταν 6 ( κάναμε και εμείς) το να την τελειώσεις στα 4 είναι κατόρθωμα. Από όσο γνωρίζω το ρεκόρ ήταν μόνο 2 στους 200 που μπαίνουν κάθε χρόνο δηλ μόνο το 1% όσων μπαίνουν κάθε έτος τελειώνουν κανονικά.. Πάντως στη δική μας σχολή θα δεις πολλά τέτοια ρεκόρ, τα οποία βέβαια δε μας τιμάνε καθόλου.
Θυμάμαι όταν πρωτομπήκα στη σχολή τα όνειρα που είχα και το πως είχα ονειρευτεί την είσοδό μου στο πανεπιστήμιο.. Μπορώ να πω πως με το που πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά , την ημέρα της εγγραφής μου 25 Σεπτεμβρίου το 2005, απογοητεύτηκα από το χάλι που είδα και από το χάος που επικρατούσε. Θυμάμαι ότι είχα πει στον πατέρα μου ότι ήθελα να φύγω πίσω στο νησί..
Τελικά αποφάσισα να μείνω και να το παλέψω, στο κάτω κάτω τόσοι και τόσοι πέρασαν και τελείωσαν τη φοίτησή τους, τι το λιγότερο είχα εγώ;
Και έτσι άρχισε η ιστορία με το τμήμα φυσικής, τότε ήμουν ένα παιδί γεμάτο όνειρα και ελπίδα για το τι θα κάνω και το πόσο συναρπαστική θα είναι η φοίτησή μου και η μετέπειτα καταξίωσή μου ως φυσικός, τώρα λέω αμάν να τελειώσω να φύγω από εδώ γιατί δεν πάει άλλο... Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό στα δημόσια εκπαιδευτήρια, παίρνουν άτομα με όνειρα , φιλοδοξίες και κέφι για το μέλλον και τα βγάζουν με κομμένα τα φτερά χωρίς όρεξη και κέφι , απλά να βρουν , αν τα καταφέρουν μια δουλειά και μετά τι;
Δε θέλω να γενικεύω και συγχωρήστε με αν το κάνω , απλά ξέρω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα και να βγαίνουν πολλοί περισσότεροι επιστήμονες και όχι μόνο στην αγορά εργασίας. Πάντως δε το μετανειώνω καθόλου που μπήκα στο Φυσικό , απλά θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν στο μέλλον , στο κάτω κάτω στο χέρι μας είναι, ετσι?