Πολλές φορές οι απαντήσεις έρχονται πιο γρήγορα από τις ερωτήσεις.. Πριν από λίγο κατάλαβα τελικά γιατί θέλω και διαλέγω το μονοπάτι που διαλέγω.. Σήμερα γιορταζε ο μικρός μου αδερφός και εκεί που δεν το περίμενε κανέις η αυλή μας γέμισε στο άκυρο από άτομα που έτυχε να γνωρίσω πριν από λίγο καιρό και έτυχε να καταλάβουμε ό ένας τον άλλο και μιλάω όχι για άτομα τηςηλικίας μου αλλά για άτομα 50+ χρονών που το καθένα έχει την δική του ιστορία να πεί..
Κι εκεί που λέγαμε ότι θα περάσει έτσι η μέρα βρεθήκαμε όλοι με ένα ποτήρι να τσουγκρίζουμε ξανά και ξανά και να τα λέμε λες και γνωριζόμασταν χρόνια πολλά και όλοι να είμαστε το ίδιο σε μια παρέα που κακά τα ψέματα είχα πολλά χρόνια να νοιώσω έτσι... Άσχετα αν έιμαι 24 και οι παρέες μου είναι άτομα που έχουν τα διπλάσια και χόνια από μένα , αλλά ανάμεσα σε άτομα που εχουν ζήσει πολλες ζωές σαν την δική μου νοιώθω άνετα και εκτός ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα μου δείχνουν ότι αυτά που λέω στην παρέα και στην κουβέντα πάνω έιναι σωστά..
Μπορεί όλα να είναι σκατά αλλά ότι κι αν γίνει σε αυτή την κολοχώρα , με λίγα ή με πολλά λεφτά, όσο μπορούμε να πιούμε όλοι παρέα ένα κρασί με τους ανθρώπους που εκτιμάμε και που υπολογίζουμε και μπορούμε να κάνυμε κεφάλι και να είμαστε καλά με εμάς τους ίδιους πρώτα και μετά με όλους τους άλλους τότε ότι κι αν έρθει έιμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε...
Για αυτό και διαλέγω να μείνω και να παλεψω εδώ, για όλα αυτά που καποιοι δεν πρόκειτε να νοιώσουν ποτέ, για όλες τις στιγμές που είναι πιο πολύτιμες και από όλο το χρυσάφι και πλούτο του κόσμου, για την ανθρώπινη επαφή με άτομα σαν κι εμάς, άτομα ντόμπρα, τίμια και σταράτα , που δεν έμαθαν να μασάνε τις κουβέντες τους και που σε κοιτάνε στα μάτια όταν σου μιλάνε, για όλα αυτά που κα΄ποιοι δεν έζησαν και ίσως να μην ζήσουν ποτέ, για όλα αυτά που μας κάνουν να διαφέρουμε, για όλα αυτά που μας κάνουν να είμαστε αυτό που είμαστε και να παλεύουμε μέχρι το τέλός ενάντια σε κάθε δυσκολ'ια και εμπόδιο..
Τσουγκρίστε ένα ποτήρι και χτυπίστε την γροθιά στο τραπέζι, αυτό είμαστε και αυτό θα μέινουμε στους αιώνες των αιώνων, πέρα από κάθε μπαγαποντιά , πέρα από κάθε πουστιά και κάθε ατιμία.. Κάποτε ο μακρυγιάννης είπε , ότι και να μας κάνετε όσο και να μας πολεμήσετε θα μένει και ολιά για να συνεχίζει αυτό που είμαστε , έτσι και όσοι και αν φθαρούν, όσοι και αν ξεπουληθούν , όσοι και αν σκύψουν το κεφάλι και γονατίσουν πάντα θα μένει η ολιά απο αυτούς που θα συνεχίσουν να παλέυουν και να αγωνίζονται , όσο πικρό και αν έιναι το μεροκάματο , όσο μεγάλος και αν έιναι ο κόπος, πάντα με το χαμόγελο θα πάμε μπροστά , και μέσα από τα έργα μας θα δείχνουμε το δρόμο..
Κι ας μην ακουστεί εγωηστικό όλο αυτό μιας και δεν έιναι καθόλου, όσο βαστάνε τα χέρια μας και οι πλάτες μας θα σηκώνουμε και τους άλλους μαζί, γιατί όπως κατάλαβα μέχρι τώρα, αυτοί που δεν λύγησαν και δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους είναι αυτοί που κράτησαν την ελπίδα ζωντανή και την φλόγα αναμένη , σε όλα..
2 comments:
Έαν διάλεξες να μείνης και να παλέψεις στην πατρίδα, δεν θα το
μετανιώσεις ποτέ. Δεν πρέπει να το μετανιώσεις ποτέ.
Ακόμη και για αυτούς που σκέφτονται να φύγουν για λίγο, ή μόνη ευχή από μένα
θα ηταν να γυρίσουν πάλι στο τόπο τους. Όσο σύντομα γίνεται .
Καλή επιτυχία με τα μαθήματα, Κώστα !
Σας ευχαριστώ κ.Παναή για την ευχή.
Τώρα όσον αφορά το να μείνουμε εδώ δεν πρόκειται να το μετανιώσω , όσο δύσκολα και αν είναι, όπως τα κατάφεραν και οι παππούδες μας μετά το 1950 έτσι θα τα καταφέρουμε και εμείς.
Τώρα για το αν διαλέγουμε σωστά ή λάθος το μέλλον θα δείξει.
Post a Comment