Και οι μέρες πάνε και έρχονται και φεύγουν, και μαζί περνάνε οι βδομάδες οι μήνες τα χρόνια. Και κάποια στιγμή έρχεται που κάνεις τον απολογισμό σου και λές ποιος έιμαι , τι έκανα που να άξιζε , τι ήθελα, τί θέλω και πού πάω..
Και έιναι σπάνιο πράγμα να μπορέσεις να δώσεις όλες αυτές τις απαντήσεις στον εαυτό σου και να να κοιτάξεις τον καθρέφτη αυτάρεσκα και να πεις τώρα είναι όλα καλά και όσα ήθελα και κυνήγησα τα πέτυχα..
Στην πορεία βρέθηκαν φίλοι καλοί και άτομα που νοιώθεις ότι μπορείς να μοιραστείς τα πάντα μαζί τους και να τους δώσεις και την καρδιά και την ψυχή σου, άλλοι πάλι χάθηκαν και προσπέρασαν σαν να μην συνέβει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια και οι στιγμές που ζήσατε μαζί δεν ήταν παρά κατι το στιγμιάιο ασχετα αν ποτέ σου δεν το είδες έτσι ... Κάποιοι έιπαν ένα γεια και άλλοι απλά χάθηκαν χωρίς ουτε ένα αντιό, και μένεις πίσω να αναρωτιέσαι τι έγινε τελικά και τι αξιζε και το πως και το γιατί..
Απάντηση ξέρεις ότι δεν θα πάρεις ποτέ για τις ερωτήσεις σου γιατί πολύ παλά κάποιες φορές δεν υπάρχει, και τι νόημα θα έιχε αν πέρναμε πάντα απαντήσεις οι οποίες δεν ικανοποιούν τίποτα άλλο παρά το τεράστιο εγώ μας.. Γιατί έιναι τόσο δύσκολο να είναι όλα αγνα΄και καθαρά χωρίς κρυφά νοήματα που μην τα αταλαβάινει κανείς;
Μεγάλωσα και έμαθα να βλέπω τον άλλον στα μάτια γιατί τα μάτια έιναι το παράθυρο της ψυχής και εκτός οτι βλεπεις μέσα στην ψυχή του άλλου ταυτόχρονα του ανοίγεις και την δική σου , κάτι σαν υποσυνειδιητο και αμοιβαίο πάρε - δώσε.Αλλά στην πορεία είδα βλέματα σκοτεινά και κατεβασμένα, και λίγοι ήταν αυτοί που έμοιαζαν σε μένα. Πάντα πιστευα και πιστεύω σε αυτό που έλεγαν οι δικοί μου , ότι δηλαδή χρειάζεται καλή καρδιά και ότι κι αν κάνεις και σου κάνουν μην κρατάς καία μέσα σου για κανένα.. Αυτό κυνήγησα μια ζωή μέχρι τώρα , την καλή καρδιά , τόσο την δική μου όσο και των άλλων , αλλά διαπίστωσα ότι αυτό φοβίζει τον κόσμο και τους κανει να κοιτούν καχύποπτα προς το μέρος σου και να αναρωτιύνται γιατί αυτός πάειο κόντρα στο ρεύμα και τι επιδιώκει..
Μπορέι να μην έχω καταφέρει να πάρω ακόμη το πτυχίο μου και να χρωστάω 3 έρμα μαθήματα τα οποία δεν μπορώ να τα περάσω με καμία δύναμη , μπορεί να έιμαι 24 χρονων και να μην έχω καταφέρει να κάνω και πολλά πράγματα στην ζωή μου, να παλέυω για το μεροκάματο και να δουλεύω πολλλές φορές μόνο και μόνο για να μπορέσω να βοηθήσω τους δικούς μου , μπορέι να μην είμαι ούτε σπουδαίος αλλά ούτε να έχω κάνει αυτά που σε άλλους θαυμάζουμε , αλλά όταν ρωτάω τι είναι αυτό που έχω πετύχει μέχρι τώρα, η απάντηση που πάιρνω έιναι ότι ότι και αν δεν έχω κάνει μέχρι τώρα , αυτό που έχω κερδίσει έιναι να πιστευω τόσο σε μένα όσο και στους άλλους, να μην κατεβάσω ποτέ το βλέμα μου απέναντι στον άλλο και να ξέρω ότι ακόμη κι αν δεν πιστεύει κανείς στην καλή καρδιά όπως μπακαλίστικα θα έλεγα μου αρκεί που πιστευω εγώ.
Και κάπου εδώ θα κλείσω την αυτο κριτική μου, μπορεί πολλοί ναμε παρεξηγισετε ενω καποιοι θα με καταλάβατε, αλλά όπως κ να χει μου φτάνει που ξέρω ποιος έιναι και που πατάω και που βρίσκομαι ... το μόνο που θα πω μόνο έίναι μια συγνώμη σε όσους άθελα μου πλήγωσα αν και ποτε δεν έιχα αυτή την πρόθεση..
.. .τελος αναφορας...
υ.γ. Σήμερα έιναι μια από αυτές τις στιγμές που σε τραβάνε πίσω στον χρόνο και στο παρελθον σου και σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το τι σου γίνεται ..
4 comments:
Τώρα που έμαθα λιγάκι και έρχομαι
συχνά να επισκεφθώ τo Blaze -του
λεβέντη ανεψιού μου - χώνω την μούρη μου και στα άλλα blogs της
παρέας.Ήθελα νάρθω να σου πω για τις καλές καρδιές που γνώρισα και γω στην ζωή μου...Ήθελα νάρθω να σου πω για τα 3 έρμα μαθήματα που
χρωστάς...Να το πολεμήσεις,μέχρι
να τα περάσεις.Άσχετα με το τι θα
καταφέρεις ή όχι,με ένα πτυχίο στο χέρι,θα έχεις πάντα ένα λιγώτερο
regret,κάθε φορά που θα κάνεις
κάποιο αναλογισμό της ζωής σου....
Ήθελα λοιπόν να τα γράψω,αλλά είδα
χθές το βράδυ ένα συνταρακτικό
βίντεο για την κατάντια αυτή του
κόσμου μας σε ατομικό μα και
ομαδικό επίπεδο...Τον απερίγραφτο
σαδισμό στην μεταχείρηση των ζώων,
πριν καταλήξουν στα Mc Donald's,
στα Walmart,Cosco,και στην κοιλιά
μας σαν γεύμα...Και σκέφθηκα
αργότερα...νάχε ο κόσμος πιο πολλούς Κωστήδες,σαν και σένα,βρε
παιδί μου,που έμαθες αυτό που οι
δικοί σου σε λέγανε,ότι πάντα
χρειάζεται νάχει κανείς καλή καρδιά,και το κυνηγάς μέχρι τώρα,
πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα ενός
κόσμου,που πιό εύκολα αγκαλιάζει
το σκληρό,το κακό,το ύπουλο,το
εγωΐστικό και το ζαμανφουτιστικό...Νάχε ο κόσμος πιο πολλούς Κωστήδες,που παλεύουν
για το μεροκάματο,πολλές φορές
μόνο και μόνο για να βοηθήσουν τους δικούς τους....Νάχε ο κόσμος
πιο πολλούς Κωστήδες,σαν εσένα,που μόλις 24 χρονών,μας κυττάς στα μάτια και μας αφήνεις να δούμε μια τόσο ευγενική ψυχή ! Νάχε ο κόσμος
πιο πολλούς Κωστήδες,σαν εσένα,που
κι' αν είναι να χαθούν,θέλουν να
χαθούν πάλι μες στο όνειρο.....
Πραγματικά δεν ξέρω πως να σας ευχαριστίσω για τα καλά σας λόγια.. Νοίωθω ένα μούδιασμα όση ώρα διαβάζω την απάντησή σας μιας και η ευγένειά σας είναι τρομερή και τα λόγια σας τόσο ενθαρυντικά!
Δυστυχώς κάθε μέρα είναι και μια σφαλιάρα, αλλά όσο μπορούμε να κοιτάμε τους άλλους ίσα στα μάτια και με καθαρό βλέμα τόσο μπορούμε να αντέξουμε τα πάντα.
Αν όλοι από μόνοι μας σκεφτόμασταν να κάναμε το καλό , σε όποια μορφή και αν είναι αυτό και δεν περιμέναμε από τους άλλους τώρα θα ζούσαμε σεέναν άλλο διαφορεικό και πιο ευτυχισμένο κόσμο, αλλά ακόμη και αν έχουμε φτάσει μέχρι εδώ ποτέ δεν έιναι αργά, η ελπίδα και το όνειρο έιναι αυτό που μας παρακινεί και μας δίνει κίνητρο!
Να σας καλοσορίσω στο blog μου και πραγματικά δεν έχω λόγια να σας πω για τα θερμά σας λόγια, αλλά καμιά φορά ένα ταπεινώ ευχαριστώ λέει πολλά περισσότερα από όσα λένε 1000 λέξεις .
Λεβέντη Κώστα,σε ευχαριστώ για το καλοσώρισμα στο blog σου.Έχω διεισδύσει τους αόρατους τοίχους του αρκετές φορές στο παρελθόν,αλλά
πιάνομαι πάντα στην φάκα,αρχίζει εκείνο το...Westchester να φωτίζει,
και δεν ξέρω που να κρυφθώ. :) Τα λόγια που έγραψα,είναι εκείνα που αισθάνθηκα σαν διάβασα το post,είναι αυτά που πιστεύω και τώρα.Λυπάμαι,που η γενειά μου άρπαξε και έφαγε με εκείνη την τεράστια "κουτάλα",χωρίς ποτέ να συνειδητοποιήσει την ακόρεστη απληστία της όλα εκείνα τα χρόνια ,
χωρίς την αντίληψι ότι κατέστρεφε
την επόμενη γενιά - αν όχι και περισσότερες - Την ίδια την ζωή των παιδιών μας.Βέβαια όπως λες,δεν είναι ποτέ αργά.Εύχομαι να μη χάσετε ποτέ την ελπίδα και το όνειρο,που απεμειναν τα μόνα κίνητρα σας.Εσείς,θα φτιάξτε πάλι την Ελλάδα μας!
Στο χέρι όλων μας είναι, αλλά όπως και εσείς θα έχετε προσέξει η διάθεση είναι στα κάτω της και κακά τα ψέματα και η νέα γενιά έχει μάθει στην καλοπέραση και δεν έχει ψηθεί , αλλά όπως έλεγαν και οι παλιοί :"Ανάγκα και οι θεοί πείθονται"
Πίστη , ελπίδα και αποφασιστικότητα και όλα θα γίνουν αργά ή αργότερε , γιατί αυτό το γρήγορα μας έφαγε, να γίνουμε γρήγορα πλόυσιοι, να αποκτήσουμε γρήγορα δόξα και εξουσία, και πάει λέγοντας
Post a Comment