μακάρι να μπορούσα να πατήσω pause....

Οι μέρες περνούν και χάνονται δίνοντας τη σειρά τους σε άλλες και αφήνοντας το χρόνο να κυλά.. Είναι στιγμές που απλά η πιο μικρή στιγμή σου φαίνεται αιώνας , αλλά οι ο περισσότερος καιρός περνάει πολύ γρήγορα χωρίς να το καταλάβουμε.. Εδώ στην Καβάλα έχω πλέον συνειδιτοποιήσει και τις δύο περιπτώσεις, μέσα από την καθημερινότητα μου.. Πλέον δε ξέρω , αλλά αισθάνομαι ότι αφήνω το χρόνο να φεύγει μέσα από τη ζωή μου άσκοπα και να χάνω πολλά πράγματα.. Όποτε προσπαθώ να ανασυγκροτηθώ και να αναδιοργανοθώ , αδρανώ και το χάνω... Ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται πολύ μπερδεμένα , αλλά πιστέυω ότι είνα μια κατάσταση που πολλοί έστω και ασυναίσθητα θα έχουν παρατηρήσει, δηλαδή ότι οι ρυθμοί της ζωής μας έχουν γίνει τόσο γρήγοροι που πλέον έχω την αίσθηση ότι ξεχνάμε να ζήσουμε πραγματικά, ο καθενας με τον δικό του τρόπο βέβαια.. Θυμάμαι μια διαφήμηση καιρό πρι που διαφήμηση για ένα παυσίπονο , που έλεγε, οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας έιναι πολύ γρήγοροι, γρήγορο φαγητό , γρήγορες γυναίκες, ή καπως έτσι κ πάει λέγοντας.... Πολλές φορές θα ήθελα να πατήσω ένα στοπ και να απολάυσω την κάθε στιγμή στο έπακρο, να αφήσω το χρόνο να γίνει αιώνιος κάποιες φορές, για να απολαύσω την συντροφιά των δικών μου ανθρώπων που δυστυχως είμαι αναγκασμένος να τους βλέπω πολύ λίγο και ανα μεγάλα διαστήματα.. Ο χρόνος πολλές φορές μοιάζει να είναι αδυσώπητος, αλλά στο κάτω κάτω έτσι ήταν πάντα, οι μόνοι που αλλάζουμε συνεχώς έιμαστε εμείς ..