νοσταλγία

Δε ξέρω τι με πιάνει πάντα και γράφω χαράματα στο blog, ισως να είναι η μόνη στιγμή που γύρω μου δεν ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος και αισθάνομαι απολυτα ήρεμος και συγκεντρωμένος.
Έχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια και 6 μήνες από τότε που άρχισα να γράφω στο μπλόγκ μου. Στην αρχή δεν ήξερα καν τι να γράψω, αλλά με τον καιρό έκανα τη σελίδα αυτή κατ΄εικόνα και καθ' ομοίωσι μου. Καθόμουν και διάβαζα τις παλιές μου αναρτήσεις , πράγματα που μοιράστικά με όλους , και είτε που με έκεναν χαρούμενο , είτε που με γέμισαν με απογοήτευση και έπρεπε να τα μοιραστώ. μπορώ να πω πως λίγο με έπιασε μια μελαγχολία και μια νοσταλγία για το παρελθόν , για όσα έχω περάσει και τα έχω γράψει εδώ, πολλά από τα οποία είχα ήδη ξεχάσει, αλλά χάρη στο save υπάρχουν ακόμη αποθηκευμένα..
Και το πιο ωραίο είναι ότι δεν ήμουν μόνος μου , πέρα από τους περαστασιακούς αναγνώστες μου είχα άτομα που διάβαζαν σε συχνή βάση όσα έγραφα και θέλω να πιστέυω ότι δε με έχουν βαρεθεί τόσο καιρό και ότι ακόμη μπαίνουν στον κόπο να ρίχνουν μια ματιά που και που .. :)))
Αυτή τη στιγμή το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι να ζητήσω ένα μεγάλο ευχαριστώ , που με υπομένετε πέρα από τις γκρίνιες μου και διαβάζετε ακόμη όσα γράφω.. :)