Σωριασμένος πάνω στο γραφείο παλεύω με την άνοια και την βαρεμάρα και λιώνω στο facebook.. Τα βιβλία τα πάω και τα φέρνω στο μαγαζί μόνο και μόνο για να πάρουν λίγο αέρα και πάλι πίσω στην ίδια αρχή..
Κόσμος μπαίνει και κόσμος βγαίνει, άλλοι παίζουν κι άλλοι κοιτάνε και φεύγουν.. κι εγώ εδώ από το πρωί ως το βράδυ με ένα διάλειμμα μιάμιση ώρας το μεσημέρι για να φάω..
Τις τελευταίες μέρες αν με ρωτήσεις τι κάνω , μία είναι η απάντηση που θα βγει από τα χείλη μου, ¨δουλεύω", και μάλιστα δουλεύω αποτελεσματικά .. Ακόμη και εν μέσω αναταραχών και τεχνικών προβλημάτων στο πρακτορείο καταφέρνω να κάνω απερίσπαστος την δουλειά μου , και μάλιστα ακόμη καλύτερα από πριν , με αποτέλεσμα να μαζεύω περισσότερα λεφτά στο μαγαζί..
Τελικά μετά από σκέψη και έντονη παρατήρηση κατέληξα στο συμπέρασμα , ότι το μοναδικό πράγμα στο οποίο είμαι πραγματικά πολύ καλός είναι να μαζεύω λεφτά , για τους άλλους, μιας και εγώ έχω μια φυσική τάση προς το ξοδεύειν υπερβολικά και αδρά...
Το τέλειο μέρος πάντως για περισυλλογή και ανασύνταξη είναι το πρακτορείο όταν είναι άδειο, χωρίς να κουνιέται φύλο... Δε ξέρω γιατί, αλλά αν και η κατάστασή μου της τελευταίες μέρες μοιάζει κάπως απελπιστική , μιας και δεν έχω καταφέρει να βγώ από το καβούκι μου, είμαι σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι, και το μόνο που να κάνω είναι να ξεραίνομαι κυριολεκτικά στον ύπνο, μου αρέσει και θέλω να δουλεύω, τόσο που μάλιστα με το που γύρισα την Κυριακή από Καβάλα στις 6 το απόγευμα πήγα κατ ευθείαν για δουλειά και έκλεισα εγώ το μαγαζί στις 9 μιση.. Νομίζω πως σιγά σιγά γίνομαι εργασιομανής, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό.. Όπως και να έχει γκρινιάζω , αλλά μου αρέσει.. Τώρα το τι θα γίνει θα το δείξει το μέλλον..
Υ.γ. To τραγούδι αυτόσιγά σιγά γίνεται το αγαπημένο μου....
No comments:
Post a Comment