Κάνε το καλό....

Σήμερα καθώς διάβαζα την ανάρτηση του Thogia σκέφτηκα μερικά πράγματα για μένα και τον χαρακτήρα μου , που πάντα τα ήξερα . αλλά ποτέ δεν είχα κάτσει να τα αναλύσω τόσο βαθιά όσο σήμερα.. Ίσως να φταίει και η διάθεση που έχω τις τελευταίες μέρες (λίγα βήματα πριν την κατάθλιψη , αλλά ακόμη το παλεύω ;) )... Το μοναδικό μου ελάττωμα που μου έχει στοιχίσει όσο τίποτα άλλο είναι η υπερβολικά μου ευγένεια, μέχρι σε βαθμό αηδίας.. Δεν το κάνω επίτηδες , αλλά μου βγαίνει...
Καλός και ευγενικός με τους πάντες μη μπορώντας να πω όχι σε κανένα..
θα μου πείτε , καλά ρε συ ελάττωμα είναι αυτό τώρα, κι όμως για μένα είναι το πιο μεγάλο μου ελάττωμα που με έχει κάνει να πονέσω όσο κανένα άλλο..
Άπειρες φορές , κυρίως στα πρώτα έτη βοήθησα άτομα, να περάσουν μαθήματα και το μόνο ευχαριστώ που πήρα ήταν ότι τώρα δεν μου μιλάνε καν όταν με δουν στον δόμο.. Άτομα που ως αφελής και καλόκαρδος τους στάθηκα και έτρεξα όταν είχαν προβλήματα, με γράφουν κανονικά και γελούν πίσω από την πλάτη μου..
Όσο και αν με πείραζε αυτή η αχαριστία , πάντα έλεγα και λέω , δεν πειράζει μωρέ καλή καρδιά, κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό και όλα καλά θα πάνε..
Δεν έχω παράπονο, όλα καλά πήγαν στην ζωή μου μέχρι τώρα, και το καλό που έκανα το πήρα από εκεί που δεν περίμενα καν..Αυτό που μένει όμως είναι η πικρία μέσα στην καρδιά, και ενα γιατί ρε γαμώτο.. Γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν πια έστω και λίγη στοιχειώδη ευγένεια..
Μπορεί να μη σε γουστάρω ρε μεγάλε , αλλά ένα γαμημένο γεια θα σου το πω αίμα με χαιρετήσεις , τι ψυχή έχει...
Την ευγένεια και το ήθος δεν την κερδίζεις στα πανεπιστήμια και δεν χτίζεις τον χαρακτήρα σου με μεγάλες και βροντερές σπουδές..
Την ευγένεια του ήθους σου και τον χαρακτήρα σου την αποκτάς μέσα από την ίδια σου την ζωή και τις πράξεις σου.. Γι αυτό κι εγώ εκτιμώ παραπάνω τον κάποιον που τέλειωσε το δημοτικό με 5 , αλλά στην ζωή παίρνει 10 με τόνο , από κάποιον σπουδαγμένο που το μόνο που κάνει είναι να εκμεταλλεύεται περιστάσεις..
Αλλά δε γαμιέται, καλή καρδιά, και το καλό θα έρθει σε σένα πάλι και ας μην το περιμένεις , γιατί αν είσαι καλός μόνο καλό θα δείς και αυτοί που αξίζουν θα είναι πάντα δίπλα σου και θα σε αγαπάνε και θα τους αγαπάς και όλα καλά θα είναι..
Κι η προδοσία μέσα στην ζωή είναι , και μέσα από αυτήν μαθαίνεις να προσέχεις περισσότερο την επόμενη φορά που θα πας να την πατήσεις ξανά..

Don't disturb , δουλεύω....

Σωριασμένος πάνω στο γραφείο παλεύω με την άνοια και την βαρεμάρα και λιώνω στο facebook.. Τα βιβλία τα πάω και τα φέρνω στο μαγαζί μόνο και μόνο για να πάρουν λίγο αέρα και πάλι πίσω στην ίδια αρχή..
Κόσμος μπαίνει και κόσμος βγαίνει, άλλοι παίζουν κι άλλοι κοιτάνε και φεύγουν.. κι εγώ εδώ από το πρωί ως το βράδυ με ένα διάλειμμα μιάμιση ώρας το μεσημέρι για να φάω..
Τις τελευταίες μέρες αν με ρωτήσεις τι κάνω , μία είναι η απάντηση που θα βγει από τα χείλη μου, ¨δουλεύω", και μάλιστα δουλεύω αποτελεσματικά .. Ακόμη και εν μέσω αναταραχών και τεχνικών προβλημάτων στο πρακτορείο καταφέρνω να κάνω απερίσπαστος την δουλειά μου , και μάλιστα ακόμη καλύτερα από πριν , με αποτέλεσμα να μαζεύω περισσότερα λεφτά στο μαγαζί..
Τελικά μετά από σκέψη και έντονη παρατήρηση κατέληξα στο συμπέρασμα , ότι το μοναδικό πράγμα στο οποίο είμαι πραγματικά πολύ καλός είναι να μαζεύω λεφτά , για τους άλλους, μιας και εγώ έχω μια φυσική τάση προς το ξοδεύειν υπερβολικά και αδρά...
Το τέλειο μέρος πάντως για περισυλλογή και ανασύνταξη είναι το πρακτορείο όταν είναι άδειο, χωρίς να κουνιέται φύλο... Δε ξέρω γιατί, αλλά αν και η κατάστασή μου της τελευταίες μέρες μοιάζει κάπως απελπιστική , μιας και δεν έχω καταφέρει να βγώ από το καβούκι μου, είμαι σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι, και το μόνο που να κάνω είναι να ξεραίνομαι κυριολεκτικά στον ύπνο, μου αρέσει και θέλω να δουλεύω, τόσο που μάλιστα με το που γύρισα την Κυριακή από Καβάλα στις 6 το απόγευμα πήγα κατ ευθείαν για δουλειά και έκλεισα εγώ το μαγαζί στις 9 μιση.. Νομίζω πως σιγά σιγά γίνομαι εργασιομανής, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό.. Όπως και να έχει γκρινιάζω , αλλά μου αρέσει.. Τώρα το τι θα γίνει θα το δείξει το μέλλον..


Υ.γ. To τραγούδι αυτόσιγά σιγά γίνεται το αγαπημένο μου....

post με άρωμα καλοκαιριού..

Οι μέρες περνάνε κι εγώ είμαι στη δουλειά και το πρωί και το βράδυ, αλλα δεν παραπονιέμαι , μπορεί που και που να γκρινιάζω, αλλά μου αρέσει.. Εδώ και τέσσερα χρόνια στο πρακτορείο το έχω αγαπήσει σαν να είναι δικό μου μαγαζί, τότοσο που από μόνος μου δουλεύω παραπάνω ώρες από το κανονικό.. Τουλ. μέσα από τη δουλειά νοιώθω ζωντανός και ότι κάνω κάτι..
Κατά τα άλλα το καλοκαίρι μου περνάει το ίδιο πεζά όπως και τα υπόλοιπα καλοκαίρια της ζωής μου, χωρίς να έχω δει ακόμη μια παραλία και χωρίς να κάνω ούτε ένα μπάνιο και ας είμαι από νησί.. Μετά από τόσα χρόνια πια συνήθησα κ έτσι δεν μου κάνει και τόσο αίσθηση πια, ίσα ίσα να μπορώ να γκρινιάζω λίγο, μιας και είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες..
το μοναδικό καινούριο είναι ότι πλέον το πήρα απόφαση και γράφω σιγά σιγά τις ιστορίες που λέγαμε με τον Αποστόλη, με σκοπό κάποια ευλογιμένη στιγμή να καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε την τριλογία μας και να βγάλουμε την ιστορία που ετοιμάζαμε και προς τα έξω..
Τελικά έχει πλάκα να κάθεσαι και να γράφεις για μυθολογία και ιστορίες με θεούς και δαίμονες, μάχες και άλλα επικά σενάρια.. Μακάρι κάποια στιγμή να τελειώσουμε και να μπορέσουμε το δείξουμε και σε άλλους.. Γι αυτό ευχηθείτε μου καλή συνέχεια χιχιχιχ...

Back to base once again!!!

Μετά απο μερικές μέρες ξεκούραση και χαλάρωσης επιστρέφω στη βάση μου και πιάνω κατευθείαν δουλειά! Μπορεί να χώθηκα κατευθείαν στο λούκι αλλά μπορώ να πω ότι το απολαμβάνω απόλυτα.. Όχι δεν είμαι μαζοχιστής , απλά χρειάζομαι την ηρεμία του νησιού και την απασχόληση του μυαλού μου με κάτι για να μπορέσω να ηρεμήσω και να καθαρίσω από ότι το απασχολεί τον τελευταίο καιρό , και πιστεψτε με , δεν είναι και ότι πιο εύκολο, με όλα αυτά που έγιναν τον τελευταίο μήνα..
Ξέρω πως επιστρέφοντας , σε μια άλλη πόλη οι αλλαγές θα είναι τεράστιες στην καθημερινότητά μου , και θα πρέπει να αρχίσω να προσαρμόζομαι, ξανά, σε νέες καταστάσεις και νέες συνθήκες, μακριά από ότι είχα μαθει , είχα δεθεί και αγαπήσει τόσα χρόνια.. Αλλά τουλάχιστον ξέρω πως κάνοντας αυτό το βήμα θα μπορέσω να συνεχίσω έχοντας αυτούς που με αγαπάνε στο πλάι μου , αν και μακριά..
Πάντως το θετικό της όλης κατάστασης είνια ότι αλλάζοντας συνεχώς δεδομένα στη ζωή μου δεν πλήτω και δε βαριέμαι..;Ρ.. Πάντως για να επιστρέψω λίγο σε αυτά που έλεγα αρχικά, με το που πάτησα στο χωριό έπαθα πλάκα με όλα αυτά που είδα..
Πρώτον και κυριότερο για εμένα, βρήκα ασύρματο δίκτυο!!!! Ναι έζησα να το δω και αυτό , ασύρματο δίκτυο στην Ατσική, ( όχι μη νομίζεται πως είναι καθολικό, απλά ένας γείτονας έβαλε και μπορώ και μπαίνω και κάνω τη δουλειά μου)... Σε ένα χωριό που μέχρι πριν από 1 χρόνο δεν είχαν ιδεα τι είναι καν το ISDN πόσο μάλον το ADSL , αρχισαμε να προχωράμε μπροστά και να χρησιμοποιούμε και ασύρματα μόντεμ!!! Αυτό είναι, Atsiki goes on!!!
Δεύτερον ,με αυτή την προοπτική μπορώ επιτέλους να κατεβάσω τη δισκογραφία των Apocalyptica που τόσο ήθελα και τόσο επιθυμούσα , όσο και ένα σωρό καλούδια που με περιμένουν στο Gamato και στο Mininova και τα καθυστερούσα λόγω έληψης σύνδεσης.
Τρίτον, μετά από συζητήσεις που δεν κράτησαν και πάρα πολύ , πείσαμε με τον αδερφό μου τους γονείς μου να βάλουμε ιντερνετ στην Καβάλα , μιας και τώρα που θα είμαι μακριά το χρειάζομαι για να μη χαθώ από τον κόσμο..(Αυτό κι αν είναι εξέλιξη, οι δικοί μου μέσα σε 4' να πουν το ναι χωρίς πολλές συζητήσεις!!!! ουάου)

Αγαμοι θύται-Επιστολή βορειοηπειρώτη

Ένα βίντεο με 1000 αλήθειες...