Σπονδή στην θλίψη

...κι όταν η γνώση γίνεται άγνοια, και η άγνοια οδηγός,

σε σκοτεινά μονοπάτια βγάζει πάντα ο δρόμος...

Μονοπάτια γεμάτα θλίψη και οδύνη,

τα σημάδια μπορώ μονάχα να δω να χάνονται ένα ένα από τα μάτια μου

και το μόνο που γεμίζει την ψυχή μου είναι το δάκρυ της καρδιάς μου.

Μια κραυγή μπορώ μονάχα να βγάλω, μέσα από το ξερό μου στόμα ,

μια κραυγή η οποία δεν ακούγεται πουθενά και από κανένα.

Περίεργο συναίσθημα, το ανικανοποίητο,

το άδειο μου μυαλό γεμάτο με σκέψεις θολές χωρίς κανένα νόημα χωρίς καμία σημασία..

Ένα κουβάρι από λέξεις και ιδέες χωρίς κανένα αντίκρυσμα,

μια δίνη που με παίρνει μαζί της....

...ανίκανος να λυτρωθώ, από τον φαύλο αυτό κύκλο,

πιο βαθιά βυθίζομαι και χάνομαι σιγά σιγά...

Τώρα μόνο η σιωπή μενει να θυμίζει την ανυπαρξία ...

Κωνσταντίνος Χ.Σ.