Είναι ξημερώματα και εγώ το μεσημέρι δίνω μάθημα... Αλλά το χούι χούι. Ποτέ άλλοτε δεν έχω όρεξη να γράψω παρα μόνο τις πιο περίεργες ώρες της μέρας. Αραχτός στο μπαλκόνι, απολαμβάνω την απόλυτη ηρεμία που επικρατεί στην περιοχή.. Ο αέρας μυρίζει δροσιά, και τα λιγοστά αστέρια που μπορώ να δω τρεμοσβήνουν στον ορίζοντα..Εν μέσω εξεταστικής και με ένα σωρό προβλήματα να έχω στο κεφάλι μου , προσπαθώ να μπω σε μια σειρά και να ξεκαθαρίσω πράγματα και καταστάσεις που το μόνο που κάνουν είναι να με τραβάνε κάθε μέρα και πιο πίσω.. Από εκείνη τη μέρα, μπορώ να πω πως έχω ζήσει ένα μήνα γεμάτο όσο κανένα άλλο στη ζωή μου.. Κάθε μέρα γίνεται και κάτι άλλο , που πλέον έχω αρχίσει να απελπίζομαι.. Βέβαια πολλά από όσα έγιναν ξεκίνησαν καλά και με πολλές προοπτικές , αλλά στο τέλος εξελίχθηκαν περίεργα. Πρέπει να φύγω να πάω στο νησί μου να ηρεμήσω λίγο , γιατί μόνο τότε πιστεύω πως θα χαλαρώσω Τελικά κάθε μέρα που περνά μας μαθαίνει και κάτι καινούριο, κάτι που υπό άλλες συνθήκες δε θα είχαμε προσέξει ποτέ! Όλα είναι ένα παιχνίδι, το οποίο πρέπει να το παίξεις, όχι γιατί σου το επιβάλουν , αλλά γιατί έτσι θα μάθεις να ζεις και να αντιδράς σε ότι και αν συμβεί στη ζωή σου. Και πάντα να ρισκάρεις, γιατί ζωή χωρίς ρίσκο είναι θάλασσα χωρίς νερό..Όλοι στο τέλος είναι τυχεροί και όλοι κερδίζουν κάτι και αυτό το κάτι είναι η εμπειρία της ζωής!
No comments:
Post a Comment