Monday, July 23, 2012

Απόπειρα να δώσω στοίχο στο Remember Me


   Όλοι ξέρουν πως όσο καιρό έχω το ιστολόγιo αυτό παράλληλα αασχολουμαι και με άλλα πράγματα ακόμη πιο δημιουργικά όπως με το γράψιμο τόσο κειμένων όσο και στοίχω ν και ποιημάτων μιας και το γραψιμο για μένα είναι από τους πιο αποδοτικούς τρόπους που με βοηθούν να εκφραστω.
Ακόμη ξέρετε πως λατρεύω τα κομμάτια του Νίκου και στο παρελθόν έιχα κάνει μια προσπάθεια να φτιάξω μερικά κλιπάκια για μερικά από αυτά τα οποία μου άρεσαν , αν ακαι οι ικανότητες μου απέχουν κατά πολύ από το επαγγελματικό επίπεδο πολλών, αλλά για την κάβλα μας εκφραζόμαστε να το πω πολύ χοντρά.
   Από αυτά τα κομμάτια αυτό που λατρεύω πιο πολύ είναι το Remember me το οποίο σε σχέση με όλα τα άλλα με κάνει να σιγοτραγουδάω στοίχους που μου έρχονται εκείνη την στιγμή. 'Ετσι σήμερα με το που ξύπνησα και τελείωσα με μερικές δουλειές που έπρεπε να κάνω , το έβαλα και με φουλ τα ηχεία άρχιασα να γράφω αυτόματα ακολουθόντας την μουσική, και βγήκε κάτι το οποίο είναι προσωπικό αλλά    αυτό μου ήρθε και είπα να το γράψω.. Νίκο είμαι σίγουρος πως μπορεί να μην σου αρέσει καν , αλλά η μουσική φτιάχνεται για αυτά που βγάζει στον καθένα και στην τελική μπορεί και να σ αρέσει α, απλά είναι μια ευκαιρία να σου δέιξω τι σημαινει για μένα.


This is how I became
everything is cool in my mind i think
but my heart wellcomes all the sorrow of the world inside.

Come and don't forget to remember me, 
everything i spent in this 
and it became dust 
lost in your minds shadows.

Memories and feelings overtake me
memories and anger  are crossing me.
Everything comes and fall with me 
but don't forget to remember me.

For all this time i was close to you 
for all this time my luck run through you
for all this time i was dead inside
never dare to forget about me.

Never come here again  with me 
but don't forget to remember me.
Everything comes and fall with me 
but don't forget to remember me.

Memories have to  become dust now 
while my sun is down
and clouds are covering the sky where i belong.
Death came to take me but he run away 
when he saw my darkest times.

There is something i wanted to share with you 
all my dreams  i wanted to be true 
but i ll never do 
so don't dare to come here again.

I don't care, I don't care, I don't care 
I will devour  all the shadows and i ll clear my sky.
I don't care, I don't care, I don't care 
I will devour  all the sorrow and i ll free myself.

Never come here again  with me 
but don't forget to remember me.
Everything comes and fall with me 
                                                         but don't forget to remember me

For all the darkness
 I have pass trough 
for all the sadness i own
my sky belongs to me 
so its time to forget about me.

Everything comes and rise with me 
so please don't dare  to remember me.


υ.γ.  Μπορεί τα αγγλικά μου να μην είναι τα καλύτερα αλλά αυτό είναι το Remember me για μένα.

Δύο ταινίες που θα σας κάνουν να το ξανασκεφτείτε!!!

Από καιρό σε καιρό διαβάζω στον Seventh  για τις ταινίες που προτείνει και μπορώ να πω πως έχω βρεί πολλές από αυτές ενδιαφέρουσες και μερικές έως πολλές τρομερά γαμάτες. Σε αυτό το κλίμα πρόσφατα έιδα 2 ταινίες οι οποίες με έκαναν να σκεφτώ, και η μία από τις 2 με έκανε να νοίωσω ότι είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από οποιαδήποτε άλλη ταινία έχω δει και ότι μπορεί δυστυχώς ή ευτυχώς να γίνει πραγματικότητα και αυτό με τρομάζει .

1) The man who came from earth

Γενικά δεν είμαι των ταινιών δωματίου. Τι εννοώ με αυτό; Θας σας πω, δεν μου αρέσουν οι ταινίες που κλείνονται όλοι σε ένα δωμάτιιο και μιλάνε και μιλάνε και ολη η ταινία εκτηλήσεται μέσα σε ένα χώρο μόνο με διαλόγους, αλλά αυτή η ταινία τα άλλαξε όλα αυτά για μένα.
Μια παρέα επιστημόνων όλων των ειδικοτήτων πάνε να χαιρετίσουν έναν συνάδελφό τους που παίρνει μετάθεση μετά από 10 χρόνια και αρχίζουν να μιλάνε για φιλοσοφικά, επιστημονικά αλά και θρησκευτικά θέματα όσπου σκάει η πρώτη βόμβα ότι ο κεντρικός χαρακτήραςέιναι πολύ πολύ ποιο μεγάλος από ότι φαίνεται, αν και κάποια σημέια έιναι προβλέψημα αυτό δεν σε χαλάει καθόλου , αλλά σου δίνει παραπάνω ευχαρίστηση μιας και σε βάζει μέσα στο κλίμα και σε κάνει ένα με τους ηθοποιούς, έχει σασπένς και πάντα λες μήπως είναι; μήπως είναι ; και τελικά ναι είναι αλλά αυτό σε κάνει να λες ρε φίλε καιόμως γίνεται.
Θα μου πείτε τωρα τι μας λεει τώρα , αλλά εμπιστευτείτε με, δείτε την και θα με θυμηθείτε..
Το μόνο σημείο που  με χάασε ήταν ένα μικρό γυρισματάκι στην ταινία αλλά  δεν πειράζει και αυτό έδινε ένα μικρό συν στην ταινία.
Δεν καταλάβατε τίποτα για την ταινία και αυτό είναι που θέλω να πετύχω για να μπορέσω να μην σας χαλάω ούτε ένα δευτεροόλεπτο.
υ.γ Δεν έχει καμιά σχέση με εξωγηινους, αν σας παραπλανεί και ο τίτλος και η αφίσα.

2) God Bless America
Mια ταινία η οποία θυμίζει έντονα το Leon  αλλά στο πιο χύμα χωρίς λογική , χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο. Ένας κοινός αμερικάνος μαθαίνει ότι δεν έχει και πολύ χρόνο στην διάθεσή του και αποφασίζει να κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα στην κοινωνία όπου ζει (δες και σκέψου Αμερικανική Πραγματικότητα) και στην πορεί α βρίσκει και μια βοηθό διάδοχο της Πόρτμαν ίσως..
Μαύρη σάτηρα και αρκετά σαρκαστική ταινία, στην οποία ο ήρωας κάνει αυτό που θέλουμε να κάνουμε όλοι μας και αυτό έίναι το σημείο κλεδί μιας και μιλάει στον καθένα ο οποίος έχει έστω και λίγο λογική και έχει αηδιάσει από το τι γίνεται γύρω μας, αλλά συνάμα αυτό είναι και το τρομακτικό σημέιο της ταινίας μιας και αυτή η ταινία μπορεί πολύ εύκολα αν το σκεφτείς να γίνει πραγματικότητα κάποια στιγμή. Δείτε την!!!!



Sunday, July 22, 2012

Land of Confusion


Oσα χρόνια και αν περάσουν αυτό το τραγούδι το αγαπώ , και το βίντεο κλιπ του δεν θα μπορούσε να έιναι καλύτερο, Eμνευσμένο από Spawn και από την καθημερινότητά που βυθιζόμαστε..

και η πηγή από τους Genesis

Friday, July 20, 2012

@@


Tuesday, July 17, 2012

Και ρωτώ τον εαυτό μου το γιατί

 


 Και οι μέρες πάνε και έρχονται και φεύγουν, και μαζί περνάνε οι βδομάδες οι μήνες τα χρόνια. Και κάποια στιγμή έρχεται που κάνεις τον απολογισμό σου και λές ποιος έιμαι , τι έκανα που να άξιζε , τι ήθελα, τί θέλω και πού πάω..
   Και έιναι σπάνιο πράγμα  να μπορέσεις να δώσεις όλες αυτές τις απαντήσεις στον εαυτό σου και να να κοιτάξεις  τον καθρέφτη αυτάρεσκα και να πεις τώρα είναι όλα καλά και όσα ήθελα και κυνήγησα τα πέτυχα..
  Στην πορεία βρέθηκαν φίλοι καλοί και άτομα που νοιώθεις ότι μπορείς να μοιραστείς τα πάντα μαζί τους και να τους δώσεις και την καρδιά και την ψυχή σου, άλλοι πάλι χάθηκαν και προσπέρασαν σαν να μην συνέβει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια και οι στιγμές που  ζήσατε μαζί δεν ήταν παρά κατι το στιγμιάιο ασχετα αν ποτέ σου δεν το είδες έτσι ... Κάποιοι έιπαν ένα γεια και άλλοι απλά χάθηκαν χωρίς ουτε ένα αντιό, και μένεις πίσω να αναρωτιέσαι τι έγινε τελικά και τι αξιζε και το πως και το γιατί..
  Απάντηση ξέρεις ότι δεν θα πάρεις ποτέ για  τις ερωτήσεις σου γιατί πολύ παλά κάποιες φορές δεν υπάρχει, και τι νόημα θα έιχε αν πέρναμε πάντα απαντήσεις οι οποίες δεν ικανοποιούν τίποτα άλλο παρά το τεράστιο εγώ μας.. Γιατί έιναι τόσο δύσκολο να είναι όλα αγνα΄και καθαρά χωρίς κρυφά νοήματα που μην τα αταλαβάινει κανείς;
  Μεγάλωσα και έμαθα να βλέπω τον άλλον στα μάτια γιατί τα μάτια έιναι το παράθυρο της ψυχής και εκτός οτι βλεπεις μέσα στην ψυχή του άλλου ταυτόχρονα του ανοίγεις και την δική σου , κάτι σαν υποσυνειδιητο και αμοιβαίο πάρε - δώσε.Αλλά στην πορεία είδα βλέματα σκοτεινά και κατεβασμένα, και λίγοι ήταν αυτοί που έμοιαζαν σε μένα.  Πάντα πιστευα και πιστεύω σε αυτό που έλεγαν οι δικοί μου , ότι δηλαδή χρειάζεται καλή καρδιά και ότι κι αν κάνεις και σου κάνουν μην κρατάς καία μέσα σου για κανένα.. Αυτό κυνήγησα μια ζωή μέχρι τώρα , την καλή καρδιά , τόσο την δική μου όσο και των άλλων , αλλά διαπίστωσα ότι αυτό φοβίζει τον κόσμο και τους κανει να κοιτούν καχύποπτα προς το μέρος σου και να αναρωτιύνται γιατί αυτός πάειο κόντρα στο ρεύμα και τι επιδιώκει..
   Μπορέι να μην έχω καταφέρει να πάρω ακόμη το πτυχίο μου και να χρωστάω 3 έρμα μαθήματα τα οποία δεν μπορώ να τα περάσω με καμία δύναμη , μπορεί να έιμαι 24 χρονων και να μην έχω καταφέρει να κάνω και πολλά πράγματα στην ζωή μου, να παλέυω για το μεροκάματο και να δουλεύω πολλλές φορές μόνο και μόνο για να μπορέσω να βοηθήσω τους δικούς μου , μπορέι να μην είμαι ούτε σπουδαίος αλλά ούτε να έχω κάνει αυτά που σε άλλους θαυμάζουμε , αλλά όταν ρωτάω τι είναι αυτό που έχω πετύχει μέχρι τώρα, η απάντηση που πάιρνω έιναι ότι ότι και αν δεν έχω κάνει μέχρι τώρα , αυτό που έχω κερδίσει έιναι να πιστευω τόσο σε μένα όσο και στους άλλους, να μην κατεβάσω ποτέ το βλέμα μου απέναντι στον άλλο και να ξέρω ότι ακόμη κι αν δεν πιστεύει κανείς στην καλή καρδιά όπως μπακαλίστικα θα έλεγα μου αρκεί που πιστευω εγώ.
  Και κάπου εδώ θα κλείσω την αυτο κριτική μου, μπορεί πολλοί ναμε παρεξηγισετε ενω καποιοι θα με καταλάβατε, αλλά όπως κ να χει μου φτάνει που ξέρω ποιος έιναι και που πατάω και που βρίσκομαι ... το μόνο που θα πω μόνο έίναι μια συγνώμη σε όσους άθελα μου πλήγωσα αν και ποτε δεν έιχα αυτή την πρόθεση..

.. .τελος αναφορας...

υ.γ.  Σήμερα έιναι μια από αυτές τις στιγμές που σε τραβάνε πίσω στον χρόνο και στο παρελθον σου και σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το τι σου γίνεται ..

Sunday, July 8, 2012

FFC-Ας χαθώ στο όνειρο




Και όταν τα χρόνια θα περάσουνε
Γρήγορα όπως περνάει μια στιγμή
Και όταν πια οι μορφές μας πια γεράσουνε
Δεν θέλω να ψάχνω τότε το πώς και το γιατί

Και όταν τα πράγματα αλλάξουνε
Όπως δεν περίμενες ποτέ
Και όσα μπροστά μου θα περάσουν
Κάποτε και αυτά θα ανήκουν στο χτες

Και αν είναι να χαθώ
Ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
Σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
Σε ότι αντέξει στο καιρό
Σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
Σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
Σε ότι θυμήθηκα μα δεν γέλασα
Σε όσα σε εμένα χρέωσα

Πόσα την ζωή μας την σημάδεψαν
Όπως την γη οι εποχές
Και σαν τα πλοία μες στη θάλασσα
Πολλές οι τρικυμίες και λίγες οι στεριές

Και όσο θα γράφω στοίχους τα χαράματα
Τόσο θα απαλύνουν τις πληγές
Και όσο παλεύουν οι λέξεις με τα πράγματα
Τόσο θα ψάχνω νόημα στου ονείρου τις σχισμές

Και αν είναι να χαθώ
Ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
Σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
Σε ότι αντέξει στο καιρό
Σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
Σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
Σε ότι θυμήθηκα μα δεν γέλασα
Σε όσα εμένα χρέωσα

Λεωφορείο η ζωή θα ήταν ένας ωραίος τίτλος
Στο έργο που όλοι παίζουμε ανεξαρτήτως
Εκεί που η αλήθεια και ο μύθος έχουν την τάση να μπερδεύονται
Εκεί που οι ψυχές των ανθρώπων με τον καιρό σμιλεύονται
Γνωρίζονται συγκρούονται σπρώχνονται για μια θέση
Πόσο αυτή η μάχη ακόμα θα διαρκέσει
Ίσως για πάντα ίσως μέχρι τη επόμενη στάση
Εκεί που άλλοι θα κατέβουν και θα μπούνε σε άλλη φάση
Και άλλοι θα συνεχίσουν την διαδρομή
Μήπως βρούνε κάποιο γνωστό κάποιο νέο να τους πει
Να τους θυμίσει τα παλιά ή απλώς να πούνε ένα γεια
Μοιάζει απόμακρο και χάνονται στο πουθενά