Η κίνηση της ακινησίας

 Οι μέρες περνούσαν απροβλημάτιστα γεμάτες προβλήματα, όλα έμοιαζαν να ναι καλά μέσα στην ασχήμια τους και τα πάντα σταθερά μέσα στην απραγία τους. Και να σου ακούστηκε ενας ήχος λεπτός, μια σιγανή κύμανση στο χώρο και το χρόνο. 

Ένας ήχος άηχος, αλλά συνάμα τόσο ηχηρός. Και έκανε το τίποτα να αρχίσει να αναταρράσεται, να κινείται πέρνοντας ακαθόριστα σχήμα και χρώματα που στο βαθύ σκοτάδι δε ξεχώριζαν ακόμη καλά καλά, αλλά η κύμανση μαζί της έφερε και μια χαραμάδα φωτός, που άρχιζε να φωτίζει το πυκνό αυτό σκοτάδι. 

Και σιγά σιγά σ αυτό το ελλειπές αλλα τόσο ολοκληρωμένο φως αρχιζαν τα χρώματα να ξεχωρίζουν, και μαζί τους η κίνηση να γίνεται όλο και πιο φανερή.. 

Και εκει που άρχισε να δίνεται ώθηση σ αυτή τη μάζα του απόλυτου τίποτα τότε ήταν που όλα αρχισαν ξαφνικά να πηγαίνουν όλο και πιο αργά, όλο και πιο νωχελικά. Αλλά ήταν ήδη η αρχή, μέσα από τη χαραμάδα ήρθε μια έννοια συνέιδησης, η οποία όσο και
αν τα πράγματα πήγαιναν όλο και πιο αργά τόσο αυτή δυνάμωνε, γιατί όταν κινηθεί το ακίνητο έστω και για πρώτη φορά μέσα του κρατά την ανάμνηση αυτής της αναταραχής με ότι αυτή συνεπάγεται, και παντα έχει ροπή με τη πρώτη ευκαιρία να κινηθεί. 

Το πρώτο κινούν το ακίνητον ειπώθηκε κάποτε, κι ήταν πρόβλημα αυτό. 

Tears of the Dragon

 

For too long now
There were secrets in my mind
For too long now
There were things I should have said
In the darkness
I was stumbling for the door
To find a reason
To find the time, the place, the hour

Waiting for the winter sun
And the cold light of day
The misty ghosts of childhood fears
The pressure is building
And I can't stay away

I throw myself into the sea
Release the wave let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon
For you and for me

Where I was
I had wings that couldn't fly
Where I was
I had tears I couldn't cry
My emotions
Frozen in an icy lake
I couldn't feel them
Until the ice began to break

I have no power over this
You know I'm afraid
The walls I built are crumbling
The water is moving
I'm slipping away

I throw myself into the sea
Release the wave let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon
For you and for me

Slowly I awake
Slowly I rise
The walls I built are crumbling
The water is moving
I'm slipping away

I throw myself into the sea
Release the wave let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon
For you and for me

I throw myself into the sea
Release the wave let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon
For you and for me

a

                                                                 

 επιστροφή;

  Πέρασε καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά.. Πώς γίνεται κάθε φορά η όρεξη να γράψω δυο γραμμές να με πιάνει χαράματα ποτέ δεν θα το κατανοήσω. Όπως και να έχει η απουσία μου ήταν μεγάλη και είναι μεγάλη, δυο χρονάκια με απορρόφησε για τα καλά ο κόσμος της τεχνολογίας και των unboxings. Το εκεί κανάλι μου έφτασε κιόλας τους 3000 subscribers κάτι το οποίο δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ, αλλά ο κόπος και η δουλειά  αποδίδει. Το περίεργο είναι ότι αν και έχω και εκεί συνδεδεμένο το blog κανείς δεν μπαίνει σε διαδικασία να διαβάσει ούτε μια γραμμή..
  Αλλαγές πολλές από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ, επιτέλους το πτυχίο το πήρα και με καλό βαθμό κιόλας, αν και πέρασαν πόσα χρόνια, και αυτή την περίοδο υπηρετώ την μαμά πατρίδα, σε ένα μήνα απολύομαι και επανέρχομαι στην πρωταρχική μου ζωή με ότι συνεπάγεται αυτό.
  Δεν ξέρω , αλλά ο χρόνος έχει περάσει τρομερά γρήγορα, μου φαίνεται σαν χθες που άρχισα να γράφω σε αυτό το ιστολόγιο και δεν θυμάμαι να πέρασε τόσος καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ, κι όμως πέρασε ο χρόνος και μαζί με αυτόν περνάμε και εμείς. Σίγουρα ένα από αυτά που πρέπει να κάνω είναι να κάτσω και να εκτυπώσω μία μία τις παλιές μου αναρτήσεις, τις οποίες θέλω να κάτσω κάποια στιγμή και να ξαναδιαβάσω μιας και κρύβουν ένα κομμάτι του εαυτού μου που πλέον τείνω να ξεχάσω.
  Όπως και να έχει είναι τόσα αυτά που πρέπει να γίνουν, αλλά θα μου πεις και πότε δεν ήταν. Αλήθεια έμεινε κάνεις από αυτούς που μιλούσα εδώ; Radikal, Seventh, Wise ;
Αν ναι πείτε καμιά κουβέντα, έχουμε τόσα χρόνια να πούμε μια κουβέντα, πάντα σας σκεφτόμουν, αλλά πέρα από τα blog δεν είχα άλλον τρόπο επικοινωνίας.

Ησυχία..

το μόνο που ακούγεται έξω είναι η σιωπή.. Όλοι κοιμούνται, το μόνο που ακουγεται έιναι ένα απόλυτο τίποτα.
  Μόνο όταν υπάρξει πραγματική σιωπή μπορεί κάποιος να ακούσει πραγματικά τον ίδιο του τον εαυτό.
Να ακούσει κάθε χτύπο της δικής του καρδιάς και κάθε σταγόνα αίματος να κοιλάει σε όλο του το σώμα. πολλές φορες οι θόρυβοι και οι ήχοι των άλλων γεμίζουν τα αυτιά μας και δεν μπορουμε να διακρίνουμε την δική μας ύπαρξη.. Μια νύχτα σιωπής είναι και η σημερινή, μόνο που σήμερα δεν έιναι όπως όλες τις άλλες..
   Κάθε βράδυ πριν παραδοθούμε στον μακάριο ή και όχι ύπνο μας κανουμε όλοι τον απολογισμό μας , και ανάλογα με το πόσα έχουμε να μετρήσουμε αμαρτήματα της ημέρας κάνουμε μακρύ τον απολογισμό αυτον.. κάθε βράδυ μέσα σε μια βουή από άγχος και μια μανία να προλάβουμε, τους άλλους, εμάς , τις υποχρεώσεις που μας κυνηγάνε.. Σήμερα όμως όλος παραδόξως δεν έιναι μια νύχτα απολογισμού όπως όλεςς οι άλλες, δεν  έιναι μια νύχτα αναπόλησης ενός ένδοξου παρελθόντος, ούτε μια νύχτα με σχέδια για το μέλλον.. Είναι μια νύχτα παραδομένη στο παρόν, στην στιγμή, μια νύχτα όπως θα έπρεπε να έιναι κάθε νύχτα...
    Πολλές φορές ξεκινάω να πω κάτι και πάντα ο λόγος μου σαν ένα ποτάμι με παρασύρει και οι σκέψεις με μορφή χιονοστιβάδας πνίγουν το καθαρό του χρώμα...Πολλές φορες έμεινα να κοιτάω στο παρελθον, σε κάποια χρόνια που τα πράγματα έμοιαζαν ιδανικά και έιχαν μια συνέχεια , μια δομή και όχι απλό πέρασμα μιας ύπαρξης....
     Αυτή ησιωπή με κάνει να κοιτάξω βαθιά στον ευατό μου και να σω αυτό που κρύβω κάθε μέρα της ύπαρξής μου, φόβο ελπίδα, χαρά ,λύπη μελαγχολία , απογοήτευση, προδοσία, λάθη, σωστά και πάθη... Αλλά είναι η μόνη φορά που μπορώ να δω καθαρά τον εαυτό μου όπως πραγματικά είναι χωρίς να παραδοθώ στο συνάισθημα... Τι ειρωνία, ένας βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος να θεωρεί τον εαυτό του ελέυθερο από συναίσθημα έστω και για μια στιγμή και να  κοιτάει ως απλος παρατηρητής το έιδωλο του ίδιου του του εαυτού.........
    Το μόνο που διαταράσει αυτή την ηρρεμία έιναι ο ήχος των πλήκτρων, ένα αδέξιος ήχος βάρβαρος αλλά και συνάμα υπνωτικός....Δεν έιμαι ειδικός στο να γράφω, ειδικά χρησιμοιόντας το μυαλό μου, γιατί πάντα οι σκέψεις μου με πνίγουν και μοιάζουν με μπερδεμένο κουβάρι, μιας και όλες οι εναλλακτικές εκδοχές ενός θέματος ξετυλίγονται τατόχρονα δημιουργώντας κόμπους και ασάφια, διαταράσωντας την λεπτή ισορροπία του λόγου.. Γι αυτό και όποτε γράφω παρασύρομαι από το συναίσθημα , και αυτο που προκύπτει έιναι ποίηση..
   Αν καποιος με ρωτουσε γιατί γράφω αυτό το κείμενο, δεν μου αρέσει ο όρος ανάρτηση μιας και δεν έχω σηκώσει κάτι ψηλα για να ξεχωρήσει και να το δουν όλοι οι άλλοι, θα απαντούσα δεν ξέρω , αλλά αυτό θα ήταν ψέμα... Ο λόγος που το γράφω έιναι αποκλειστικά και μόνο για μένα, για να το διαβάσω εγώ,.. καποιοι θα προσπερασουν , αλλοι ίσως να σταθούν στα λεγόμενα μου και ίσως να θυσιάσουν τον λιγοστό τους χρόνο για να διαβάσουν τι ξετυλγεται μέσα από το μυαλό μου αυτή την στιγμή.. Και είναι ευπρόσδεκτοι να το κάνουν,,,   Αλλά αυτό το κείμενο ξεκίνησε με την ιδέα στο μυαλό μου όπως και η παρούσα σελιδα, ότι έιναι κάτι που κάνω για μένα πιστεύοντας ότι κανεις δεν θα δει ποτέ τι γράφω,,, έιναι ένα φανερό ημερολόγιο του οποίου ο ιδιοκτήτης εθελοτυφλέι προσπαθώντας να δει τα πραγματα μέσα από την δική του γωνία...


όπως και να έχει, σήμερα έιναι μια νύχτα πολύ διαφορετική από τις άλλες, είναι μια νυχτα εσωτερικής σιωπής, μια νύχτα αφιερωμένη στο τίποτα και στην γαλήνη της ηρεμίας..... Το μόνο που διαταράσει αυτη την γαλήνη έιναι αυτό το κέιμενο που μιλάει για αυτήν...ειρωνικό μα και τόσο πραγματικό... πολλές φορές αυτό που θελουμε να κανουμε ως καλο καταλλήγει να γίνεται μια διαταραχή η οποία μπορεί να φέρει ενόχληση άσχετα αν ο σκοπός μας έιναι αγαθός εξαρχής... Αλλά ποτέ δεν μέτρησε η αρχή, το τέλος έιναι αυτο που κάνει τα συμπεράσματα να βγαίνουν στην επιφάνεια του μυαλού μας, ειδικά αν στηρίζονται στην διακριτική σκέψη άλλων ατόμων και δεν έιναι δικά μας...

μπερδεμένο κέιμενο; ίσως και όχι, έιναι ένα κέιμενο το οποίο μπορώ να καταλάβω και αυτό μου αρκέι...

καληνύχτα

Το βασίλειο της μοναξιάς μου

  Έξω βρέχει, ο αέρας φυσά και ο θόρυβος με ενοχλεί... Ο καιρός μοιάζει σαν μια αντανάκλαση του εγώ μου, όσο περνάει η ώρα τόσο και πιο πολύ με ενοχλεί... και όσο περνάει η ώρα άλλο τόσο και εγώ περιμένω, περιμένω ποιος ξέρει τι... Κάτι να ερθει, κάτι να φύγει;

Ερωτήματα τόσο ανούσια όσο και οι απαντήσεις τους... 

  Ο αέρας φυσά και όσο πιο πολύ φυσά τόσο νοιώθω την ανάγκη να βγω έξω και να περπατήσω μέσα στο κρύο, ένα κρύο που μοιάζει με το κρύο που κουβαλάω μέσα μου... Καποια πράγματα απλά περνάνε και κάποια παραμένουν για πάντα εκεί..

  Έτσι και γω μένω σταθερός εκεί να βλέπω τα πάντα γύρω μου να περνάνε και να με προσπερνάνε...Για παρηγοριά στο νού μου φέρνω κομμάτια από το παρελόν μου, έναπαρελθόν τόσο πολύπλοκο και τόσο αρχαίο πια, που απλά το μόνο που κάνει έιναι ναμε στοιχειωνει όλο και πιο πολύ.

  Οι μέρες περνάνε, περνάει και ο πόνος μέσα από παράταιρα ναρκωτικά της ψυχης και του μυαλού που απλά με κρατάνε απασχολημένο σε μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από αυτήν που φανταζόμουν κάποτε... Κάποτε, μια σκιά των ονέιρων να ξεθωριάζει και να χάνεται μέσα σε σύννεφα.. Ποτέ δεν μου αρεσαν οι σκιές και όσο δεν μου άρεσαν τόσο πιο πολύ με σκιά έμοιαζα και μέσα στις σκιές χανόμουν. Τι παράξενη που είναι η ζωή, αν και πιο παράξενοι είμαστε εμέις..

  Σήμερα λέω να κάνω μια αλλαγή , κουράστηκα πια από όλο αυτό, άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω... 

περασε καιρός χωρίς να γράψω μία λέξη... Μια η δουλειά η οποία μου τρώει όλο μου το χρόνο, μια η μή όρεξη μου για να κάνω το οτιδήποτε....δεν ξέρω τι πρόκειται να ξημερώσειαύριο αλλά ότι κι αν έιναι αυτό εγώ ελπίζω να έιμαι εδω και να το δώ..

τρέχουν πολλά πραγματάκια ταυτόχρονα τα μέσα στα οποίά και η σχολή η οποία ακόμη να τελειώσει εγκλωβισμένος μέσα σε 2 μαθηματα τα οποία ενώ πρεπει να περαστουν για να παρθεί το πολυπόθητο πτυχείο για πολλύς γνωστου΄ς και μη λόγους ακόμη δεν έχουν περαστέι... και μέσα σε όλα αυτα΄ερωτήματα για το τι αξίζει από την ζωή μου μέχρι σήμερα .. κοιτάζω πίσω μου και αναλογίζομαι τα χρόνια που περασαν και ο απολογισμός όλων αυτών με τρομάζει και μου δημιουργεί ανασφάλειες...


αλλα αν μπορούσα να πώ ένα πράγμα αυτό έιναι ότι έιμαι ακόμη εδώ , με ή χωρίς πτυχίο, βυθισμένος να επιπλέω σε μια έρημου χάους...

Check Tech Now η καινόύρια μου προσπάθεια να κάνω την αγάπη μου επάγγελμα ΄;) Σας περιμένω!!

ήρθε η ώρα να ανακοινώσω τι ετοίμαζα τόσο καιρό...
Όπως έχετε προσέξει έχω χαθεί από το συμπαν εδω και μερικους μήνες, αλλά ήρθε η ώρα να ασας πω τι ετοίμαζα.. Αποφάσισα να κάνω την κάυλα μου πιο επαγγελματική και να φτιάξω ένα καινουριο κανάλι το οποίο θα ασχολέιται με Unboxings/tutorials/reviews/απόψεις και ότι απασχολέι την τεχνολογία.. Εσείς που τόσο καιρό με παρακολουθείτε δέιτε την καινουρια μου δουλεια και πειτε μου αν σας αρέσει το καινουριο μου άνοιγμα http://www.youtube.com/user/CheckTechNow?feature=watch
το κανάλι μου έιναι το Check Tech Now,  ή CheckTechNow .. Περιμένω να μου πείτε αν σας αρέσει η που αποφάσησα να κανω την αγάπη μου για την τεχνολογία πιο διαδεδομένη και πιο επαγγελματικη... ;))))