Εχθές το βράδυ, κατά τις 12 , βίωσα μία από τις πιο άσχημες εμπειρίες στη ζωή μου. Αποφάσισα να κατέβω στην Αγροτική τράπεζα που βρίσκεται απέναντι από τον Ευλείδη, για να βγάλω χρήματα επιδή είχα ξεμείνει . Καθώς κατέβαινα από τον δρόμο που είναι μεταξύ του Ευκλείδη και του θεαγένειου και μιλούσα στο τηλέφωνο, είδα δύο άτομα να ανεβαίνουν το δρόμο , αντίθετα προς εμένα. Στην αρχή δε τους έδωσα σημασία καθώς μιλούσα. .Καθώς πλησιάζαμε , έρχονταν κατεθείαν καταπάνω μου χωρίς να σκοπεύουν να αλλάξουν κατεύθυνση και έτσι για να μην πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλο , ανέβηκα στο πεζοδρόμιο γρήγορα, παρατηρώντας ταυτόχρονα πως τα άτομα αυτά φορούσαν παλαιστινιακά μαντήλια στο λαιμό και ήταν κουκουλωμένοι και κατευθείαν το μυαλό μου πήγε στο ότι είναι αναρχηκοί , μιας και τις τελευταίες 3 μέρες η θεσσαλονίκη έχει γίνει κόλαση από τους βανδαλισμούς και την αναρχία.
Ενώ λοιπόν τους προσπέρασα κάπως μαγκωμένος τους είδα που σταμάτησαν πίσω μου και ο ένας άρχισε να κινείται προς το μέρος μου και να μου φωνάζει θυμωμένος: «φιλαράκι έλα να σου πω λίγο».Αυτό ήταν εγώ τα έχασα και λέω να δεις που θα θέλει να μου κλέψει το κινητό. Αυτός ερχόταν προς το μέρος μου και μου φώναζε «έλα εδώ», ενώ εγω με γρήγορο βήμα προσπαθούσα ναφύγω και να του λέω «τι θες;». Τότε βλέποντας ότι πάω να ξεφύγω άρχισε να τρέχει προς εμένα και να με βρίζει , έβαλα και εγώ τα πόδια και άρχισα να τρέχω και αυτός να με κυνηγάει, ενώ φώναξα μια φορά βοήθεια. Καθώς με κυνηγούσε πήγε να με χτυπήσει τραβώντας μου μια κλωτσιά, αλλά ευτυχώς ήμουν γρήγορος και την απέφυγα την τελευταία στιγμή. Και καθώς λέω ότι ισως να προλάβω να βγω στον κεντρικό και να με βοηθήσει κάποιος, τότε μου πέφτουν τα κλειδιά του σπιτιού στο δρόμο , και σκέφτομαι πως αυτό ήταν , ήμουν καταδικασμένος. Αποφάσισα να σταματήσω και να τον αντιμετωπήσω , πηγαίνοντας σταθερά να μαζέψω τα κλειδιά μου από τον δρόμο. Ύψωσα το χέρι ώστε να τον κρατήσω σε απόσταση φωνάζοντάς του , και ρωτώντας τον τι ήθελε. Πρόσεξα πως στο χέρι του κρατούσε ένα λοστό ή κάτι που έμοιαζε με λοστό κανοντάς με να προσπαθώ να σκεφτώ πως θα αμυνθώ. Τότε προς καλή μου τύχη του έπεσε ο λοστός , μπορεί και να το άφησε αυτός , δε θυμαμαι πάνω στην υπερενταση που βρισκόμουν, και άρχισε να κινείται επιθετικά προς τα πάνω μου και να μου λέει «θα σε γαμήσω μαλάκα , εσεί είσαι που πείραξες τη Μαρία την αδερφή μου». Εγώ τα είχα χάσει από αυτά που μου έλεγε και από το ήταν έτοιμος να πλακωθούμε χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο.Του λέω τότε πως δε ξέρω καμία Μαρία και πως είμαι από τη Λήμνο φοιτητής εδώ. Τοτε με ρωτάει «σίγουρα;» και εγώ του απαντάω , « ρε φίλε φοιτητης είμαι , τι θες;» και σηκώνεται και φεύγει , ενώ εγώ προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται και να συνέλθω από την ταραχή που πήρα. Πέρασα από την πλευρά της τράπεζας και καθώς πήγαινα να βγάλω λεφτά, τον είδα να γυρίζει πίσω και να έρχεται νευριασμένος προς το μέρος μου, τότε έρχεται και με ρωτάει «σιγουρα δεν είσαι εσύ, ρε; Αν είσαι θα σε βρω και θα σε γαμήσω» ενώ εγώ του απαντούσα ότι έιμαι φοιτητής και δεν έχω ιδέα για τι μιλάει.
Έτσι έφυγα να πάω στο σπίτι , χωρίς να βγάλω χρήματα γιατί φοβήθηκα ότι αν με έβλεπαν να βγάζω λεφτά θα με έκλεβαν.
Αυτό που μου έκανε πάντως εντύπωση , είναι οι αναισθησία κάποιων , οι οποίοι ήταν σε απόσταση 100 μέτρων από εμένα τη στιγμή που μου επιτέθηκαν , και ενώ εγω έτρεχα να σωθώ και φώναζα βοήθεια , αυτοί αντί να προσπαθήσουν να με βοηθήσουν , μπήκαν μέσα στο ιντερνετ καφέ αδιαφορώντας. Ευχαριστώ για την ανθρωπιά τους και την πολύτιμη βοήθεια. Τελικά η αναισθησία , έχει γίνει τρόπος ζωής σε αυτό τον τόπο. Απλά καθόμαστε και κοιτάμε να μας καταστρέφουν , να μας κλέβουν , να κάνουν ότι θέλουν αυτοί που το μόνο που ξέρουν είναι να καταστρέφουν και να λεηλατούν. Κύριοι λυπάμαι αλλά αποτύχαμε ως άνθρωποι και ως πολίτες, συνεχίστε να κοιμάστε και να κοιτάτε αποχαυνωμένοι να βιάζουν τις ζωές σας …
